Książka ukazuje cztery przyjaciółki od dziecka, które dzielą się swoimi przeżyciami. Radości i smutki przeżywają wspólnie, myśląc, że nigdy to się nie skończy i będą zawsze razem. Wierzą, że ich przyjaźń będzie trwać wiecznie. Nagle wszystko się zmienia, zaczynają się problemy miłosne, a co za tym idzie, znika zaufanie między nimi. Nadchodzą ciężkie próby ich przyjaźni. Która z nich znajdzie szczęście? Najgorsze to, gdy do głosu dochodzi zazdrość o chłopaka ,wtedy jedna z dziewcząt posuwa się za daleko insynuując miłość do przyjaciółki. Jest to straszna próba przetrwania na śmierć i życie. Obydwie nie mogą żyć w takim zakłamaniu. Postanawiają się zabić na oczach świata. Staje się to        w czasie kiedy odgrywają rolę w przedstawieniu „Romeo i Julia”, w którym odgrywają główne role. Jedna drugiej zgotowała smutny koniec biorąc udział w strasznej, tragicznej mistyfikacji. Julia nie miała odwagi spotkać się spotkać się ze swoimi kłamstwami przeciwko drugiej, a wszystko to               z zazdrości. Zostawia słowa napisane na kartce „Lepiej umrzeć nie rozumiejąc niż tłumaczyć się przez całe życie”. Przewija się tu strach młodych ludzi przed dorastaniem i utajonej depresji w sobie.        Nie mogąc sobie radzić z miłością i traktowaniem przez dorosłych. Książka ta jednak nie przekonała mnie to teorii, że „Przyjaźń nie idzie w parze z miłością, a co dopiero z zazdrością”.

                                                                   Stanisława Kasprzyk

                                                                        Babimost 30.03.2017 r.