Zbiór felietonów J. L. Wiśniewskiego to krótkie historie, które mogłyby się przytrafić każdemu. Oto poznajemy historię wirtualnej miłości, opowieść o zawiści, historię zakochanej kobiety chorej na raka, problemy z brakiem akceptacji siebie, Stefana, który jako niemowlak został porzucony przez matkę na śmietniku, homoseksualną parę i ich miłość, porzuconą i zdradzoną kobietę. W zasadzie felietony Wiśniewskiego przedstawiają to co niektórzy z nas przeżyli bądź mogą jeszcze przeżyć. Bo któż z nas nie zna kogoś, kto ciągle goni za fizycznym pięknem, zdradza, poszukuje miłości, zmaga się z samotnością, ma poczucie zagubienia lub niespełnienia? Ponieważ zagadnienia te są w większości bliskie każdemu człowiekowi, tym lepiej czyta się tę książkę.

            Książka J. L.. Wiśniewskiego zaskakuje czytelnika samą formą wypowiedzi – nie są to ani typowe opowiadania, ani też felietony, większość utworów ma charakter przypominający prasowe artykuły. Czytelnik, który spodziewa się kilku dłuższych opowiadań będzie zawiedziony – są to krótkie wypowiedzi, a każda z nich dotyka konkretnego tematu.

            Mówiąc o książce J. L. Wiśniewskiego należy wspomnieć również o tym, że sama krótka forma utworów również nie jest przypadkowa – każdy tekst z osobna wciąga czytelnika w inny świat, ale przede wszystkim stanowi moment do refleksji i przemyśleń.

            Podsumowując powyższe rozważania, należy zaznaczyć, że książka raczej nie wywoła w czytelniku chęci do zmiany własnego życia czy zachowania, ale może sprawić, że będziemy przyglądać się innym ludziom nie przez pryzmat własnych opinii i ocen, lecz przez pryzmat doświadczeń. Książka przekazuje również bardzo ważną prawdę – nie można.