Relacja ze spotkania klubu DKK w Siedlisku, odbytego w dniu 15 września br.

Do omawiania wybraliśmy nagrodzoną w 2015 r. powieść amerykańskiego pisarza – Antonego Doerra „Swiatło, którego nie widać”. Jest to piękna powieść na długie zimowe wieczory. Opowiada o dwojgu młodych żyjacych w l.30-tych i w czasie trwania drugiej wojny światowej w Niemczech i Francji.

Werner-wychowuje się z siostrą w sierocińcu, jest przygotowywany do pracy w pobliskiej kopaln, w której zginął ojciec dzieci. Chłopiec za nic nie chce w niej pracować. Uczy się pilnie, jest zdolny, fascynują go odbiorniki radiowe, które jakimś cudem umie naprawić i skonstruować. Nie urzeka go ideologia faszyzmu, jak wielu jego kolegów, ale dla swojego dobra nie manifestuje sprzeciwu, tylko mądrze ukrywa swoje poglądy.

Marie-Laure niewidoma dziewczynka z Paryża, wychowana przez ojca w paryskim muzeum przyrody, zna już książki dla niewidomych, lubi opowieści o różnorodnych zwierzątkach i żyjątkach znajdujących się w muzeum, gdzie spędza całe dnie.

Losy tych młodych ludzi splatają się w nadmorskim miasteczku Saint-Malo, gdzie nastolatka mieszka już u stryjecznego dziadka – też radiofascynata i telegrafisty Etienna, przenosi meldumki dla partyzantów w chlebie, a wuj przekazuje je przez swoją radiostację.

Werner młody żołnierz z przymusu szuka „wrogich” radiostacji, znajduje Marie-Laure i ukrytą radiostację wuja, ale nie wydaje ich swoim władzom, wręcz ratuje dziewczynce życie, zmuszając do opuszczenia domu i miasteczka.

Kanwa powieść obraca się wokół „zaczarowanego” kamienia, wszyscy bohaterowie jakoś łączą się z tym cennym dla niektórych kamieniem, który ponoć przedłuża życie lub wręcz leczy z choroby ( sierżant Rumpel).

Książka podobała się naszym klubowiczom, polecamy wszystkim ciekawą lekturę!

Regina Wygiera