Ania, tytułowa bohaterka noweli Barbary Tylickiej Jeden dzień Ani była półsierotą, pomagała mamie zajmować się domem, a także opiekowała się dwójką swoich braci. Wiedziała, że bez jej pomocy mama pracująca na dwóch etatach nie dałaby sobie rady. Dziewczynka była bardzo pracowita. Pomimo wielu obowiązków bardzo dobrze się uczyła, brakowało jej jednak przyjaciółki „od serca”. Miała nadzieję, że zostanie nią Krysia. Ta jednak zawiodła jej zaufanie, bezczelnie przywłaszczając sobie wypracowanie koleżanki. Ania – wyrozumiała, ugodowa i bezkonfliktowa nie umiała zaprotestować i sama dostała złą ocenę. Czuła się pokrzywdzona, rozgoryczona i osamotniona, bo Krysia nawet jej nie przeprosiła. Nie pragnęła już, by koleżanka została jej przyjaciółką „od serca”. Postanowiła się zbuntować i po szkole, zamiast iść do pralni odebrać rzeczy, wyruszyła przed siebie. Nad rzeką spotkała młodego chłopaka, który stracił matkę. Bardzo mu jej brakowało. Nowy znajomy podczas rozmowy stwierdził, że gdyby ją miał, nigdy by się niczym nie martwił. Dziewczynka dopiero wtedy doceniła swoje szczęście i wróciła do domu.

Autorka pokazuje nam na przykładzie Ani, że z każdej trudnej sytuacji jest jakieś wyjście i nie wolno się załamywać czymś, co już się wydarzyło. Należy rozejrzeć się wokół i poszukać pocieszenia. Powinniśmy doceniać to, co posiadamy, bo inni po prostu mogą tego nie mieć. Nie tylko dorośli, ale i dzieci muszą nieustannie dokonywać różnych wyborów. W życiu często bowiem musimy odpowiedzieć sobie na pytanie: co jest słuszne i jak należy postąpić, co będzie sprawiedliwe, a co może zostać odebrane jako tchórzostwo, fałsz czy  życiowe wygodnictwo.

Irena Cyrulewska