20 lutego ponownie odbyło się spotkanie naszego DKK .Wszyscy chętni do dyskusji zameldowali się w Imbryku, spóźnialscy (z przyczyn od siebie niezależnych) doszli później. Było wyjątkowo trochę głośniej niż zwykle, bo w tętniącym życiem Norwidzie kończyła się właśnie impreza Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

Tym razem przeczytałyśmy i przygotowałyśmy się do dyskusji, rozmowy, refleksji na temat debiutu Amerykanki o azjatyckich korzeniach Hanyi Yanagihary „Ludzi na drzewach”. W Polsce autorka była już znana z wcześniej wydanej powieści, znakomitego „Małego życia”.

Po przeczytaniu „Małego życia” wszyscy byli ciekawi, jak na tym tle wypadnie debiut powieściowy. Jest, moim zdaniem, słabszy, ale pamiętajmy, że to były początki. Swoją pierwszą powieść Yanagihara pisała z małymi przerwami prawie osiemnaście lat i pewnie dlatego wątek starości, pogoni za nieśmiertelnością, pułapkami z tego wynikającymi zabrzmiał tak przejmująco. Dwudziestoparolatkowie nie mają jeszcze takich refleksji o przemijaniu, które przynosi wiek dojrzały. Inspiracją do powieści stała się historia wybitnego naukowca, który został oskarżony o molestowanie przywiezionych z tropików adoptowanych dzieci i skazany za to na więzienie. Pisarka przeniosła znane fakty w świat fikcji i wzbogaciła je o nowe elementy. Historia ujęta jest w formę pamiętnika głównego bohatera Nortona Periny. Mamy w nim opowieść młodego biologia o wyprawie na dziewiczą wyspę, zaskakujące odkrycie „ludzi na drzewach” żyjących 200 lat, pogoń za rozwiązaniem zagadki nieśmiertelności i całą masę pytań o charakterze fundamentalnym. W powieści jest naprawdę dużo ciekawych wątków do dyskusji i zapewniam , że jest ona z tych, których po przeczytaniu nie zapomina się.

DKK przy Wypożyczalni Głównej WiMBP im.C.K.Norwida w Zielonej Górze