Powieść o życiu rosyjskiego kompozytora, pianisty – wirtuoza Siergieja Prokofiewa. Siergiej jako młodzieniec był świadkiem okrucieństw rewolucji rosyjskiej w 1917 roku. Opuszcza Rosję, udaje się do Nowego Jorku. Tam podczas jego koncertu w Carnegie Hall poznaje młodziutką dziewczynę Carolinę Codinę Niemyską – Linę. Jak się okazuje jest to z jej strony miłość na całe życie.

Ich znajomość od początku była bardzo kontrowersyjna. Siergiej cierpiał na ataki melancholii oraz silne bóle głowy. Lina także posiada talent muzyczny. Jako Lina Llubera występuje w mediolańskim Carcano.

Ślub Liny i Siergieja odbywa się w Ettal w Niemczech w 1923 roku. Następnie powracają do Paryża. W 1924 roku urodził się ich pierworodny syn Światosław.

Coraz częściej w życiu Siergieja pojawiają się osoby z Rosji, które namawiały go do koncertów w rodzinnym kraju. 24. stycznia 1927 roku w Moskwie odbywa się pierwszy koncert Prokofiewa, który okazał się wielkim sukcesem, wspaniale odebranym przez Rosjan.

 Koncertował w Rosji kilkukrotnie. Jego koncert w ambasadzie radzieckiej w Paryżu został źle odebrany przez jego rosyjskich przyjaciół. W 1936 roku rodzina Prokofiewów na stałe zamieszkuje w Moskwie.

Od tego roku w Rosji rozpoczyna się okres prześladowań artystów. Siergiej otrzymuje od władz zgodę na koncertowanie we Francji, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych pod warunkiem, że nie mogą im towarzyszyć dzieci.

W 1940 roku w Leningradzie po premierze “Romea i Julii” z muzyką Prokofiewa przedstawia, Siergiej przedstawia Linie poetkę Mirę Mendelson. Lina podejrzewa go o romans.

Na pytanie przyjaciela: kogo kochasz? Siergiej odpowiada: kocham Linę, ale chcę być z Mirą. W 1941 roku Prokofiew ostatecznie wyprowadza się od żony i dzieci, zamieszkuje z Mirą.

W 1948 roku Lina zostaje aresztowana, umieszczona w więzieniu na Łubiance. Po niewyobrażalnych torturach przyznała się do win, których nie popełniła w obliczu szantażu, w obronie dzieci.

w 1949 roku została skazana na 20 lat ciężkich robót w republice Komi – wioska Abez. Nr obozowy 3939.

Po śmierci Stalina w 1953 roku zmniejszono jej wyrok do 8 lat. Więzienie opuszcza w 1956 roku.

Mottem na jej życie były słowa matki Siergieja – Marii : “Życie może być cudowne, jeśli nie przestaniesz walczyć”.   

“Rosyjska namiętność” to piękna biograficzna, ale także obyczajowa powieść, którą warto przeczytać - serdecznie polecamy.

 DKK Gubin Helena Lech