Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Norwida w Zielonej Górze zaprasza  29 listopada br. (czwartek) o godz. 18.00 na promocję książki "Relacje: Warszawa - Zielona Góra, Gdańsk. Jerzy Leszin-Koperski – Andrzej K. Waśkiewicz. Korespondencja, autobiografia, dzieła". Publikację opracował oraz komentarzami opatrzył: Piotr Smoliński. Wstęp: prof. dr hab. Marian Kisiel. Książkę zainspirowała i wydała Magdalena Koperska, córka Jerzego Leszin-Koperskiego i właścicielka Wydawnictwa Anagram.       
Promocja z udziałem Anny Sobeckiej, wdowy po Andrzeju K. Waśkiewiczu i Magdaleny Koperskiej, córki Leszin-Koperskiego. Prowadzenie: dr Andrzej Buck.

Publikacja o tandemie literackim – Leszin-Koperski (1935-2013) i Waśkiewicz (1941-2012), którzy przez wiele lat współpracowali: opisywali bieżącą literaturę, animowali nowe talenty, wydawali almanachy, inspirowali różne imprezy. A mieszkali daleko od siebie: Leszin w Warszawie, Waśkiewicz najpierw w Zielonej Górze, a potem w Gdańsku.

"Leszin i Waśkiewicz towarzyszyli trzem ruchom pokoleniowym: kręgowi Orientacji, Nowej Fali i Nowym Rocznikom. Pokolenie’60 (albo Orientacja Poetycka Hybrydy). Było ich naturalnym kręgiem generacyjnym. Za młodzi na włączenie do grona starszych poetów, które reprezentował – niejednolite przecież – Pokolenie ’56, wśród rówieśników urodzonych pod koniec lat trzydziestych i na początku XX wieku poszukiwali idei, które pozwoliłoby im odejść od poezji zorientowanej na programy wcześniejszego pokolenia. „Poezja jako zjawisko kulturowe, jako suma aluzji i formuł ogólnych – oto ideał (…)”. Tak pisał w posłowiu do jednej z antologii Zbigniew Bieńkowski. Tego ideału poszukiwali wśród autorów wchodzących do literatury". Leszek Żuliński

O książce        
[...] Czytając, widzę ich jak idą. Obaj szczupli, lecz Andrzej lekko przygarbiony. Jerzy radosny, Andrzej zamyślony. Jeżeli nastąpiło zerwanie, to już sobie w tym zagrobnym spacerze wszystko wyjaśnili. […] Chciałbym ich tak zapamiętać. Obydwu. Odchodzących, lecz nie odeszłych. Szczęśliwych, obłąkanych poezją. Z projektami na kolejne dni. Z teczkami kolejnych szkiców kolejnego numeru pisma. Już nie „Orientacji”, już nie „Integracji”, może - „Przypomnień”? Mieli rację ironiści: z takim zapałem i zdolnością budzili ruch wokół poezji    ruch poezji – tylko oni! prof. dr hab. Marian Kisiel