DKK przy Wypożyczalni Głównej po raz kolejny sięgnął do twórczości Erica E. Schmitta. Uczestnikom Klubu zaproponowano do przeczytania „ Tektonikę uczuć”.
W dyskusji nad lekturą poruszyliśmy takie kwestie jak: osobowość głównych bohaterów, prawdy czy może raczej kłamstwa i ich rola w życiu, manipulacja zwłaszcza uczuciami – czy to z kolei pomaga osiągnąć zamierzony cel, czy też - jak pokazuje autor - przeciwnie. Zastanawialiśmy się jak silne w rzeczywistości jest uczucie bohaterów skoro tak szybko i tak łatwo rezygnują z siebie, nie podejmując żadnej walki.
Ponieważ na deskach zielonogórskiego Teatru sztuka miała swoja premierę, konfrontowaliśmy kreacje bohaterów z literackim pierwowzorem. Richard – jedna z głównych postaci dramatu, nie otrzymał dobrych recenzji ani czytelników ani widzów. Bardziej wyrazista i przekonująca była kreacja Diane.
W konkluzji padło stwierdzenie, że w zachowaniu bohaterów próżno szukać racjonalnego działania, cała intryga autorstwa Diane od samego początku nie ma szans na pomyślne zakończenie.
Zaletą książki niewątpliwie jest jej łatwość w odbiorze, krótka forma. Nie udało się jednak uniknąć porównań do „Oskara i pani Róży” czy „Kiedy byłem dziełem sztuki”. Odniesienia te nie dotyczyły jednak analogii, lecz raczej podkreśleniu, że omawiany tytuł traci na swej atrakcyjności z wymienionymi powyżej. Odbiorcy książki wyrazili wręcz swe obawy, czy autor aby nie wkracza na drogę literackiego kiczu.

Justyna Hołody
DKK przy Wypożyczalni Głównej WiMBP
im. C. Norwida w Zielonej Górze

Na październikowe spotkanie z książką w DKK wybraliśmy tytuł „Ostatni wykład” autorstwa R. Pauscha. Autor nie należy do grona twórców literatury - to jedyna jego książka. Nie jest też napisana ręką autora i zarazem bohatera utworu. Jest to zapis faktograficzny kilku ostatnich miesięcy życia bohatera zmagającego się z nieuleczalną chorobą. W przedsięwzięciu tym uczestniczył przyjaciel autora i nagrane przez niego ostatnie wystąpienie publiczne Pauscha R. stało się kanwą książki.
Na spotkaniu mówiliśmy o tym, że nie jest łatwo pospiesznie stworzyć swój autoportret. Podsumowanie własnego życia wymaga gotowości emocjonalnej i psychicznej. I czytelnik siłą rzeczy wprowadzany jest w stan umysłu i emocji bohatera. Ale nie ma tu epatowania emocjami. Z zapisu tego wyłania się portret osoby szczęśliwej z faktu bycia częścią życia swoich bliskich. Bo to dla nich dedykowana jest ta książka. Mała życia garść zapisana w testamencie najbliższym.

Jeszcze jednym punktem spotkania - bardzo radosnym - był fakt, ze nasza klubowa koleżanka Agnieszka, została wyróżniona przez Kapitułę Nagrody Mediów Publicznych Cogito, za napisanie recenzji książki. Gorąco gratulujemy nagrody.

Justyna Hołody
DKK przy Wypożyczalni Głównej
WiMBP im. C. Norwida w Zielonej Górze