Ostatnie spotkanie w tym roku upłynęło nam nam omawianiu 2 książek : ,,Reisefieber” Mikołaja Łozińskiego i ,,Taki piękny dzień” Melanii Mazzucco. Obie pozycje oceniłyśmy bardzo pozytywnie. Łoziński, mimo młodego wieku, napisał powieść,która charakteryzuje się dużą dojrzałością i wrażliwością literacką. Czytając ,,Reisefieber” cały czas towarzyszy nam przekonanie, że obcujemy z wartościową literaturą. Mamy nadzieję, że jej autor jeszcze nieraz zachwyci swoim kunsztem pisarskim.
Podobnie jest z książką Melanii Mazzucco -,,Taki piękny dzień”, której atutem jest ciekawa fabuła, wyraziste postacie bohaterów i dynamiczna akcja. Mimo wprowadzenia wielu bohaterów, wątków i historii, książka pozostaje klarowna, czytelnik szybko ,,łapie” poszczególne nitki i splata w spójną całość, która przytłacza, boli ale i hipnotyzuje. Na pewno nie jest to książka przyjemna, opisuje nieszczęśliwych ludzi, ich historie są proste i prawdopodobne, a przez to jeszcze bardziej przejmujące. Pisarstwo Mazzucco rani i zachwyca, a książka ,,Taki piękny dzień” zawsze będzie się czytelnikom kojarzyć z dramatycznym majowym dniem, którego akcja toczy się w wiecznym mieście.

Na grudniowym DKK dla dzieci i młodzieży spotkało się tym razem siedem osób. Wybraną na ten miesiąc książkę ,, Przebudzenie Jenny Fox” przeczytała do końca tylko jedna z dziewcząt. Powodem nie był brak zainteresowania powieścią lecz napięty plan zajęć w szkole, a w związku z tym zwyczajny brak czasu na dość obszerną dodatkową lekturę. Ponieważ zbliżają się ferie świąteczne nasze klubowiczki wyraziły chęć przeczytania książki w tym luźniejszym okresie. Zgodziłyśmy się na to, bo książka Mary E.Pearson jest tego warta i na pewno umili dziewczynom ten wolny czas. Podczas spotkania rozmawiałyśmy o planach DKK na przyszły rok. Dziewczyny miały kilka propozycji, które postaramy się spełnić na kolejnych spotkaniach.

Ten rok w DKK dla dzieci i młodzieży rozpoczął się nietypowo, zamiast dyskusji o książce zaprosiłyśmy naszych klubowiczów na seans filmowy. Film, który wybrałyśmy nie był jednak przypadkowy, wiązał się ściśle z jedną z pierwszych lektur jakie w naszym klubie czytaliśmy. Ta książka to , Dżok. Legenda o psiej wierności”, natomiast film był zatytułowany ,,Mój przyjaciel Hachiko”. Zarówno książka jak i film powstały w oparciu o autentyczne wydarzenia i dotyczyły niezwykłej psiej wierności i oddania. Imiona książkowego Dżoka i filmowego Hachiko stały się sławne i uwiecznione przez pomniki, które postawiono na pamiątkę tych zwierząt. Wzruszająca fabuła sprawiła, że w niejednych oczach zakręciła się łezka.