Relacje ze spotkań poszczególnych DKK

Na grudniowym DKK dla dzieci i młodzieży spotkało się tym razem siedem osób. Wybraną na ten miesiąc książkę ,, Przebudzenie Jenny Fox” przeczytała do końca tylko jedna z dziewcząt. Powodem nie był brak zainteresowania powieścią lecz napięty plan zajęć w szkole, a w związku z tym zwyczajny brak czasu na dość obszerną dodatkową lekturę. Ponieważ zbliżają się ferie świąteczne nasze klubowiczki wyraziły chęć przeczytania książki w tym luźniejszym okresie. Zgodziłyśmy się na to, bo książka Mary E.Pearson jest tego warta i na pewno umili dziewczynom ten wolny czas. Podczas spotkania rozmawiałyśmy o planach DKK na przyszły rok. Dziewczyny miały kilka propozycji, które postaramy się spełnić na kolejnych spotkaniach.

Ostatnie spotkanie w tym roku upłynęło nam nam omawianiu 2 książek : ,,Reisefieber” Mikołaja Łozińskiego i ,,Taki piękny dzień” Melanii Mazzucco. Obie pozycje oceniłyśmy bardzo pozytywnie. Łoziński, mimo młodego wieku, napisał powieść,która charakteryzuje się dużą dojrzałością i wrażliwością literacką. Czytając ,,Reisefieber” cały czas towarzyszy nam przekonanie, że obcujemy z wartościową literaturą. Mamy nadzieję, że jej autor jeszcze nieraz zachwyci swoim kunsztem pisarskim.
Podobnie jest z książką Melanii Mazzucco -,,Taki piękny dzień”, której atutem jest ciekawa fabuła, wyraziste postacie bohaterów i dynamiczna akcja. Mimo wprowadzenia wielu bohaterów, wątków i historii, książka pozostaje klarowna, czytelnik szybko ,,łapie” poszczególne nitki i splata w spójną całość, która przytłacza, boli ale i hipnotyzuje. Na pewno nie jest to książka przyjemna, opisuje nieszczęśliwych ludzi, ich historie są proste i prawdopodobne, a przez to jeszcze bardziej przejmujące. Pisarstwo Mazzucco rani i zachwyca, a książka ,,Taki piękny dzień” zawsze będzie się czytelnikom kojarzyć z dramatycznym majowym dniem, którego akcja toczy się w wiecznym mieście.

24 listopada w Bibliotece w Jasieniu odbyło się spotkanie z panem Maciejem Orłosiem: aktorem, dziennikarzem, prezenterem telewizyjnym, który kilka lat temu zadebiutował również w roli autora książek dla dzieci. Na spotkanie zaprosiłyśmy panie z DKK i najaktywniejszych czytelników biblioteki. Liczba chętnych znacznie przekraczała możliwości lokalowe pomieszczenia. Zaproszeni goście mieli okazję poznać osobiście popularnego prezentera Teleexpressu. Podczas spotkania poruszono wiele tematów, ale najgorętsze dyskusje dotyczyły dzisiejszej telewizji, książek i filmów. Panie z DKK wymieniły z gościem swoje opinie o czytanych wcześniej książkach i idei Dyskusyjnych Klubów, chwaląc ten pomysł i tego typu przedsięwzięcia. Na zakończenie zrobiliśmy sobie wspólne zdjęcie. O tym, że było to udane spotkanie świadczy fakt, że trwało o wiele dłużej niż początkowo zaplanowano, a także opinie czytelników wypowiadane po spotkaniu.

W październiku dla odmiany zmieniłyśmy miejsce naszego spotkania, umawiając się w pizzerii. Czekając na zamówione potrawy rozmawiałyśmy o problemach poruszonych w książce Mariusza Niemyckiego ,,Zośka Brat”. Klubowiczki przyznały, że losy Majki je wciągnęły i oceniły powieść pozytywnie. Nam dorosłym, wydało się, że autor wprowadził zbyt wiele wątków, co wprowadza pewien chaos, ale tym razem to głos młodych miał większe znaczenie, bo przecież lektura skierowana jest przede wszystkim do nich. Uzasadniły swoja ocenę tym , że rzeczywistość opisana w powieści jest im bliska, co dotyczy zarówno problemów nastolatków jak i całej rodziny Majki Brat.

Jesienną lekturą w naszym klubie dla dorosłych była książka napisana przez brytyjskiego alpinistę J.Simpsona pt. ,,Dotyk pustki”.Wydarzenia opisane w niej są oparte o autentyczne przeżycia autora. Jej tematem jest jedna z wypraw wysokogórskich podczas której dochodzi do poważnego wypadku, z którego wyjście cało graniczy z cudem. A jednak cud się staje! Niezwykły hart ducha, wola życia doprowadza do tego, że ranny Joe Simpson po kilku dniach morderczego zmagania z bólem i ekstremalnymi warunkami dociera do obozu. Nasza dyskusja toczyła się szczególnie wokół pasji jaką przejawiają takie osoby, motywów ich działania często nie pojętych dla osób postronnych. Spierałyśmy się czy takie osoby – narażające się dla realizowania swoich pasji można podziwiać, czy raczej potępiać. Spór okazał się niekonstruktywny, każda z nas pozostała przy swoim zdaniu.