W kwietniu zastanawialiśmy się nad różnicami mentalnymi ludzi z miasta i ludzi ze wsi. Wychodziło na to, że ci ostatni to są jednak nieco wrażliwsi od tych pierwszych, liczą się dla nich rodzinne i przyjacielskie uczucia i nie gonią tak za uciechami, jak ludzie z wielkich aglomeracji. Bardzo uproszczona to wersja, przyznaję, trochę jak z sielanek Kochanowskiego, jednak miło jest pofantazjować, że może w naszych zagonionych czasach, są jeszcze miejsca, w których życie płynie sobie a muzom, spokojnie i dostojnie. Nie tak jak w powieści Barbary Kosmowskiej: „Hermańce”...

W czerwcowe upalne popołudnie naszym towarzyszem na Klubie był niezwykle intrygujący hrabia- Jan Potocki. Z owym arystokratą spędziliśmy kilka ciepłych chwil, a zapach truskawek unosił się nad nami, a w nas było prawo moralne . Niebo gwiaździste jak namiot....

27 sierpnia o godz. 16.00 spotkałyśmy się - po wakacyjnej przerwie - w młodzieżowym Dyskusyjnym Klubie Książki. Podobno nasze grono ma się powiększyć, więc to późnosierpniowe popołudnie było zapewnie ostatnim w dotychczasowym, kameralnym składzie. Większa liczba uczestników spotkań z pewnością podniesie temperaturę dyskusji. Wczorajsze trzy godziny, to pożytecznie i przyjemnie spędzony czas - nastolatki są świetnymi partnerkami w rozmowie. Wnoszą świeżość spojrzenia na różne sprawy, pogodę i całkiem po prostu... najszlachetniejszy kawałek młodości. Mówiłyśmy o trzech tytułach, mianowicie: „Kobiety w życiu van Gogha”, „Wszystkie boże dzieci tańczą” i „Coraz mniej milczenia”. Wcześniej czytałyśmy „Przekleństwa niewinności”. Doszłyśmy do wniosku, że wspólnym mianownikiem wszystkich pozycji jest niemożność odnalezienia przez bohaterów własnej tożsamości; problemy z tym związane. Problemy mające różną genezę, jednak podobne konsekwencje. Na szczęście „Wszystkie boże dzieci tańczą” tchną optymizmem. Można swoje życie przemienić na lepsze, choć czasem potrzeba do tego „trzęsienia ziemi”.