Relacje ze spotkań poszczególnych DKK

„Muzyka, dziewczyny i śmiercionośny kogel-mogel” towarzyszył Ali, Gosi, Oli, Kajtkowi i mnie podczas DKK dla dzieci, który odbył się 9 listopada (Karolinie duchowo, bo jest chora). Przewijały się wątki związane z potrzebą więzi, chorobą, przemijaniem - refleksyjne. Nasze tytuły ostatnio dziwnym trafem dostosowują się do pogody za oknem. Osobiście lubię melancholię listopada, a i moim klubowiczom lektura przypadła do gustu. Z jednym wyjątkiem, który przebrnął wyłącznie przez początek druku. Dla reszty nie był to czas stracony. Polecają tę książkę.
Spotykamy się ponownie w poniedziałek, 7 grudnia. Jedna osoba zabrała ze sobą „Jezioro Samotnia”, reszta z największą ochotą „Letnią akademię uczuć” - i to przeczy tezie, którą postawiłam na początku. Coś nieopisanego ciągnie ku słońcu.

Z dalekiej Brazylii Zeze, przenieśliśmy się do równie dalekich i tajemniczych Indii małej Koli. Podczas wrześniowego DKK dla dzieci penetrowaliśmy kulturę Indii za sprawą przepięknej książki Glorii Whelan, pt. „Bezdomny ptak”. Jest to historia trzynastolatki, zgoła inna niż losy większości współczesnych, beztroskich, europejskich nastolatek. Opowieść podobała się, choć był jeden głos odrębny, spowodowany raczej niechęcią do klimatów hinduskich w ogóle, niż tegoż tytułu konkretnie. Ta książka nie ma nic wspólnego z mocno kolorowym światem filmów spod znaku „Bollywood”, ale uprzedzenie zrozumieć można i należy. Wszystkim nam pięciorgu błyskawicznie minął czas. Dziewczyny wybrały cytat (zanotowany w Księdze cytatów): „Czy moje małżeństwo miało przypominać zakup worka ziemniaków na targu?”. Cytat mówiący wiele o treści książki.

 

W ramach Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci spotkaliśmy się 28 sierpnia, o godz. 17.00
(piątek). To nie był to - jak sądziłam - koniec kanikuły, bo dwie klubowiczki z przyczyn wakacyjnych właśnie, na nasze spotkanie nie dotarły. Przyszło troje młodych pasjonatów czytania: Ala, Małgosia i Kajtek.
I tym razem dzieliliśmy się wrażeniami po przeczytaniu nie jednej, lecz kilku książek - „Amy na czacie”, „Chłopak który zniknął”, „Yellow bahama w prążki”, „Dziecko Noego”, „Moje drzewko pomarańczowe”. Skupiliśmy się jednak na ostatnim tytule. Problematyka społeczno-kulturowego zróżnicowania Brazylii nie jest najprostsza w odbiorze, dlatego nie wszystkim ta książka przypadła do gustu. Co do jednego zgodziliśmy się z pewnością: w życiu człowieka najważniejszy jest drugi człowiek i żadne drzewko, nawet „moje własne drzewko pomarańczowe”, nie jest w stanie go zastąpić.
Podczas kolejnego spotkania skupimy się na „Bezdomnym ptaku” G. Whelan.

 

27 sierpnia o godz. 16.00 spotkałyśmy się - po wakacyjnej przerwie - w młodzieżowym Dyskusyjnym Klubie Książki. Podobno nasze grono ma się powiększyć, więc to późnosierpniowe popołudnie było zapewnie ostatnim w dotychczasowym, kameralnym składzie. Większa liczba uczestników spotkań z pewnością podniesie temperaturę dyskusji. Wczorajsze trzy godziny, to pożytecznie i przyjemnie spędzony czas - nastolatki są świetnymi partnerkami w rozmowie. Wnoszą świeżość spojrzenia na różne sprawy, pogodę i całkiem po prostu... najszlachetniejszy kawałek młodości. Mówiłyśmy o trzech tytułach, mianowicie: „Kobiety w życiu van Gogha”, „Wszystkie boże dzieci tańczą” i „Coraz mniej milczenia”. Wcześniej czytałyśmy „Przekleństwa niewinności”. Doszłyśmy do wniosku, że wspólnym mianownikiem wszystkich pozycji jest niemożność odnalezienia przez bohaterów własnej tożsamości; problemy z tym związane. Problemy mające różną genezę, jednak podobne konsekwencje. Na szczęście „Wszystkie boże dzieci tańczą” tchną optymizmem. Można swoje życie przemienić na lepsze, choć czasem potrzeba do tego „trzęsienia ziemi”.

 

W czerwcowe upalne popołudnie naszym towarzyszem na Klubie był niezwykle intrygujący hrabia- Jan Potocki. Z owym arystokratą spędziliśmy kilka ciepłych chwil, a zapach truskawek unosił się nad nami, a w nas było prawo moralne . Niebo gwiaździste jak namiot....