Dnia 28 listopada 2019r. o godzinie 16:30, w czytelni ogólnej MBP im. Papuszy w Żaganiu odbyło się przedostatnie w roku spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki. Omawiana była książka argentyńskiej pisarki Marii Fasce pt. Kobieta z Isla Negra. Powieść oparta na faktach, opowiada historię znanego chilijskiego poety Pabla Nerudy, który za swoją twórczość został Laureatem Nagrody Nobla.

Akcja dzieje się w latach 50 tych XX wieku. Na początku poznajemy młodą dziewczynkę Elisę, która wraz z matką wiedzie życie w ubóstwie. Mieszkają w chilijskim mieście Temuco, niestety sytuacja materialna i brak pracy sprawiają, że obie muszą znaleźć nowe miejsce zamieszkania. Tak oto pod swój dach przyjmuje je Pablo Neruda. Sam Neruda jest marzycielem, optymistą i zawadiaką. Eliza przekonuje się o tym, chowając się w szafie, gdzie przyłapuje go na zdradzaniu małżonki Delii del Carril z rudowłosą Matilde. W dalszej części książki możemy poznać zwyczaje, jakie panują w domu, a młoda Elisa, zaczyna traktować panią domu jak własną matkę. Pablo powoli okazuje się egoistą i dziecinną, ale genialną osobą, która przyciąga do siebie kobiety i naznacza ich życie. Dalsze losy bohaterów ukazują dziwną relację matki z córką, gdzie ta pierwsza zaczyna odrzucać miłość swojego dziecka i okazuje całkowity brak zainteresowania jej życiem osobistym. Jak dowiadujemy się w dalszej relacji, matka jest nieuleczalnie chora, a Pablo, jak dowiadujemy się w liście matki do córki, jest ojcem Elise. Niczego nie świadoma dziewczyna zatraca się w życiu Nerudy oraz Delii i zaczyna darzyć ich miłością, jak własnych rodziców. Matka umiera, a Elise dowiaduje się prawdy. Życie w domu na Isla Negra toczy się swoim rytmem, a bohaterka daje się prowadzić „nowym” rodzicom, upodabnia się do Delii, traktuje jak swoją mentorkę. Sama powieść ukazuje nastoletnią dziewczynkę, która pod wpływem czasu i ludzi, dojrzewa i staje się młodą inteligentną damą, stawiającą czoła wszystkim przeciwnościom.

Książka, sama w sobie na początku nie wzbudziła wielkiego zainteresowania wśród Pań z DKK. Po dłuższej dyskusji i przemyśleniach okazało się, że jednak jest bardzo dobrą lekturą. Zgodnie uznały, że powieść czyta się ze smakiem i lekkością. Sam język autorki jest subtelny i elegancki. Zabrakło rozwinięcia niektórych wątków związanych z życiem samego Poety, za dużo natomiast jest przemyśleń samej Elisy. Niektóre z Pań poczuły lekki niedosyt i sięgnęły po biografię samego Noblisty, żeby zrozumieć to, co zostało niedopowiedziane w samej powieści.

- Karolina Antoniuk 

22 lutego 2020 r. odbyło się spotkanie DKK. Z polecenia Wiktorii klubowicze do dyskusji przygotowali powieść Nerve Jeanne Ryan. Ponieważ grypa szaleje to na spotkanie przybyły tylko trzy osoby.

Książka nie uzyskała jednak samych pochlebnych ocen. Powieść sama w sobie ma ciekawy zamysł fabularny, jednak nie wyczuwa się w niej momentów kulminacyjnych, na których można się zaczepić i poczuć zachęconym do dalszego czytania. Książka „Nerve” Jeanne Ryan wydaje się niektórym zbyt prosto napisana, jednak na pewno znajdą się jej fani. Zapewne niektórych zachwycać będzie  przystępny język i jego prostota.

Wiktorię zainteresowała recenzja filmu stąd wyszła propozycja na przeczytanie książki. Michał uczestnik spotkania miał podobne zdanie, możliwe, że nieobecni na spotkaniu byliby  innego zdania, a dyskusja byłaby burzliwa.

Koordynator DKK w Żaganiu

- Alicja Ptasińska

Pierwszą lekturą w tym roku, omawiana podczas spotkania 30.01.2020 r. była książka współczesnego brytyjskiego pisarza Alana Hollinghursta, uznawanego za pisarza gejowskiego.

Głównym bohaterem jest młody poeta, który umiera przedwcześnie i może głównie to sprawia, że został wyniesiony prawie na piedestał. Ale ten bohater jest inny, bowiem jest jakby przez większą cześć książki nieobecny. Żyje wciąż we wspomnieniach. Cecil Valance w roku 1913 odwiedza swojego przyjaciela w jego rodzinnej posiadłości Dwa Akry, poznaje jego rodzinę i najbliższych znajomych. Od tego momentu losy tych rodzin splatają się ze sobą na całe lata choć on sam istnieje już tylko w ich wciąż żywych wspomnieniach. Już od początku powieści czytelnik domyśla się jakie relacje łączą dwóch młodych studentów. I nie tylko ich.

Książka stanowi jakby sagę dwóch powiązanych ze sobą rodzin od początku dwudziestego wieku do czasów współczesnych, ale każda jej część to przeskok o kilkadziesiąt lat. Jedni bohaterowie się zmieniają, inni pojawiają, chwilami zabawnie, bo bardzo szczegółowo przedstawione są koligacje rodzinne. I ten Cecil Valance, który przez te kilkadziesiąt lat łączy członków obu rodzin jak spoiwo.

Powieść jako taka nie wzbudziła wiele emocji. Jednym paniom podobała się nawet bardzo  innym niekoniecznie. Trudno też było doszukać się uzasadnienia dla  tytułu, bowiem to on właśnie sprawił, że wydawała się tak interesującą lekturą. Trzeba samemu przeczytać i ocenić wg własnych doświadczeń i oczekiwań czytelniczych, co też polecamy.

- Urszula Sitarz