Listopadowe Spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci odbyło się w mniejszym gronie uczestników, z zachowaniem wszelkich zasad reżimu sanitarnego. W jego trakcie mieliśmy przyjemność poznać historię Gabrysi i jej pieska, opisaną w książce Szarka przez Ewę Nowak.

Zimowe ferie u dziadków na wsi nie były szczytem marzeń dziewczynki. Dopiero prezent w postaci małego szczeniaka sprawił, że Gabrysia poczuła się szczęśliwa, nie narzekała już na nudę, gdyż całymi dniami bawiła się z pieskiem. Pewnej nocy, kiedy Szarka zniknęła z budy, dziewczynka czuła, że to sprawa wilków, które ostatnio nocami podchodziły pod okna domu. Postanowiła poszukać pieska i wkrótce oddaliła się z podwórka. W lesie, podczas śnieżycy, Gabrysia zabłądziła, a kiedy przerażona kucnęła pod drzewem, pojawiła się przy niej Szarka. Chwilę później zza drzewa wyszedł wielki wilk, a za nim cała wataha. Szarka podbiegła do niego ochoczo, a on polizał ją opiekuńczo. W jednej chwili dziewczynka zrozumiała, że Szarka to nie piesek tylko mały wilczek, a ta wataha, to jej rodzina i jej miejsce jest przy nich.
Tyle o treści utworu, czas na naszą opinię. Książka podobała się nam bardzo. Ładna i ciekawa historia napisana prostym językiem, którą czytałyśmy z prawdziwą przyjemnością. Interesująca fabuła skrywająca przygodę i odrobię tajemnicy sprawiła, że opowieść wciągnęła nas bez reszty. Oczarowało nas prawdziwe przywiązanie dziewczynki do Szarki, ale na końcu było nam smutno z powodu ich rozstania. Oczywiście polecamy!

Grażyna Lichwiarz

Opinia - ,,Szarka'' Ewy Nowak

Ewa Nowak w swojej książce Szarka, przedstawiła historię Gabrysi i jej pieska, który w rzeczywistości okazał się małym wilczkiem.
Zimowe ferie u dziadków na wsi nie były szczytem marzeń dziewczynki. Dopiero prezent w postaci małego szczeniaka sprawił, że Gabrysia poczuła się szczęśliwa, nie narzekała już na nudę, gdyż całymi dniami bawiła się z pieskiem. Pewnej nocy, kiedy Szarka zniknęła z budy, dziewczynka czuła, że to sprawa wilków, które ostatnio nocami podchodziły pod okna domu. Postanowiła poszukać pieska i wkrótce oddaliła się z podwórka. W lesie, podczas śnieżycy, Gabrysia zabłądziła, a kiedy przerażona kucnęła pod drzewem, pojawiła się przy niej Szarka. Chwilę później zza drzewa wyszedł wielki wilk, a za nim cała wataha. Szarka podbiegła do niego ochoczo, a on polizał ją opiekuńczo. W jednej chwili dziewczynka zrozumiała, że Szarka to nie piesek tylko mały wilczek, a ta wataha, to jej rodzina i jej miejsce jest przy nich.
Ładna i ciekawa historia, napisana prostym językiem, którą czyta się z prawdziwą przyjemnością. Interesująca fabuła skrywająca przygodę i odrobię tajemnicy sprawia, że opowieść wciąga bez reszty. Przyjaźń, która łączy dziecko z dzikim zwierzakiem to z pewnością świetny temat na dobrą książkę.

Grażyna Lichwiarz

"Diabeł wcielony" Donalda Raya Pollocka był tematem ostatniego spotkania DKK w Żaganiu, które odbyło się 13 grudnia 2020 r. w wersji online.

Nagranie ze spotkania można obejrzeć pod linkiem: https://youtu.be/kUbqWzre8tU

Grudniowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dzieci odbywało się w ścisłym reżimie sanitarnym. W czasie jego trwania rozmawiałyśmy o utworze Doroty Suwalskiej Pan Fortepianek.

Akcja książki rozpoczyna się w poniedziałkowy poranek, w chwili, gdy Maciek budzi się ze snu z bólem brzucha i robi wszystko, żeby nie pójść dziś do szkoły. Babcia, która doskonale znała przypadłość wnuka, postanowiła mu pomóc, dlatego wezwała na pomoc osobliwego lekarza. Natychmiast w ich domu pojawił się ubrany we frak starszy pan, który przedstawił się jako Jan Fortepianek. Po krótkiej pogawędce zbadał chłopca i wypisał mu oryginalną receptę, na której zamiast nazwy leków umieścił nuty, przy czym jednocześnie wyjaśnił, że nie jest zwykłym doktorem, tylko muzykoterapeutą, a swoim pacjentom zaleca słuchanie bądź granie muzyki. W przypadku Maćka chodziło o granie muzyki, dlatego niebawem w pokoju chłopca pojawił się fortepian, a wraz z nim zalecenie o spędzeniu trzech dni przy instrumencie. Przed końcem kuracji osobliwy doktor zalecił też, aby zaprosił do siebie kolegów z klasy, za którymi chłopiec nieszczególnie przepadał. Jak przebiegła kuracja fortepianowa i jakie przyniosła efekty? Wszystkiego dowiemy się z książki.

Kolejna książka z serii Czytam sobie, nas nie zawiodła. Z miłą chęcią poznałyśmy historię chłopca, który prawdopodobnie z powodu złych relacji z kolegami z klasy nie lubi chodzić do szkoły, a któremu na ratunek w pomysłowy sposób śpieszy babcia. Ciepła i humorystycznie napisana opowieść, ukazująca olbrzymią siłę muzyki i dobroczynny wpływ na człowieka. Książka ciekawa i ładnie napisana. Polecamy!

Grażyna Lichwiarz

Opinia - Pan Fortepianek Doroty Suwalskiej

Akcja książki rozpoczyna się w poniedziałkowy poranek, w chwili, gdy Maciek budzi się ze snu z bólem brzucha i robi wszystko, żeby nie pójść dziś do szkoły. Babcia, która doskonale znała przypadłość wnuka, postanowiła mu pomóc, dlatego wezwała na pomoc osobliwego lekarza. Natychmiast w ich domu pojawił się ubrany we frak starszy pan, który przedstawił się jako Jan Fortepianek. Po krótkiej pogawędce zbadał chłopca i wypisał mu oryginalną receptę, na której zamiast nazwy leków umieścił nuty, przy czym jednocześnie wyjaśnił, że nie jest zwykłym doktorem, tylko muzykoterapeutą, a swoim pacjentom zaleca słuchanie bądź granie muzyki. W przypadku Maćka chodziło o granie muzyki, dlatego niebawem w pokoju chłopca pojawił się fortepian, a wraz z nim zalecenie o spędzeniu trzech dni przy instrumencie. Przed końcem kuracji, osobliwy doktor zalecił też, aby zaprosił do siebie kolegów z klasy, za którymi chłopiec nieszczególnie przepadał. Jak przebiegła kuracja fortepianowa i jakie przyniosła efekty? Wszystkiego dowiemy się z książki.

Kolejna książka z serii Czytam sobie, nas nie zawiedzie. Ciekawa historia chłopca, który prawdopodobnie z powodu złych relacji z kolegami z klasy nie lubi chodzić do szkoły, a któremu na ratunek w pomysłowy sposób śpieszy babcia. Ciepła i humorystycznie napisana opowieść, ukazująca olbrzymią siłę muzyki i dobroczynny wpływ na człowieka. Książka ciekawa i ładnie napisana. Godna polecenia.

Grażyna Lichwiarz