Na listopadowym spotkaniu gubińskiego DKK omawiałyśmy książkę Patricka Suskinda "Kontrabasista i inne utwory". Bohaterowie opowiadań Suskinda to ludzie mający problemy ze sobą i ze światem zewnętrznym, samotnicy pełni obaw i obsesji.Autor genialnie ukazuje co ich dręczy, ich emocje i co nie pozwala im normalnie żyć.Bohaterowie wręcz wymuszają empatię w czytelniku,powodują że zastanawiamy się nad psychiką człowieka.Czytając te utwory odniosłyśmy wrażenie,że każdy z bohaterów dotknięty jest lekkim autyzmem.
Tytułowy kontrabasista to muzyk ,który"ukrywa"się za swoim instrumentem. Kontrabas obwinia on za wszystkie swoje niepowodzenia życiowe.To historia samotnego mężczyzny którego problemem jest nie pogodzenie się z podrzędną rolą jaką odgrywa zarówno w życiu jak i w orkiestrze. Wszystkie opowiadania zawarte w tej książce zmuszają do refleksji i warte są przeczytania -polecamy.

Na ostatnim w tym roku spotkaniu DKK omawiałyśmy książkę naszego ulubionego pisarza Janusza Leona Wiśniewskiego "Ukrwienia".
Jest to zbiór 15 opowiadań i każde z nich to prawdziwa historia gdzieś zasłyszana przez autora i przelana na papier , w myśl zasady ,że życie pisze najlepsze scenariusze.Jak to u Wiśniewskiego traktują one o dylematach jakie życie stawia przed każdym z nas.
Pragnienie bliskości,miłosne wybory,sprawy narodowości,własna ocena samego siebie,ból ,zdrada,zemsta to dominujące tematy tych historii.
Są to przemyślenia autora na temat złożoności natury ludzkiej i jak to u niego bywa często podparte są wynikami badań naukowych i danych statystycznych.
Oceniając ten zbiorek doszłyśmy do wniosku ,że jednak wolimy czytać powieści tego autora , dlatego że te krótkie formy literackie , choć naprawdę świetne, pozostawiają w czytelniku niedosyt ,po prostu za szybko rozstajemy się z bohaterami.

Rok 2012 rozpoczęłyśmy w DKK burzliwą i bardzo emocjonującą dyskusją nad książką "Nienawiść" .Zbiór tych wstrząsających opowiadań kresowych z lat 1939-1945 to przerażający ale jednocześnie prawdziwy obraz tamtych wydarzeń.Bratobójstwo,pogarda dla drugiego człowieka ,często długoletniego sąsiada,nacjonalizm w najgorszym wydaniu autor ukazuje w sposób bardzo realistyczny.Ten realizm części z nas się nie podobał, niektóre panie wyrażały opinie ,że sceny mordów są zbyt brutalne, za dokładnie i za szczegółowo opisane.Ale może tak trzeba aby ukazać bestialskie zbrodnie tam popełnione i przypomnieć o nich , zwłaszcza młodemu pokoleniu.Opowiadania te to historie Polaków,Żydów i Ukraińców , nie tylko tych z UPA,którym przypadło żyć w tych okrutnych czasach.Srokowski zwraca uwagę na jeszcze jeden jakże ważny aspekt dotyczący Kresów , a mianowicie na "dramat niepamięci" o zbrodniach UPA.Dużo jest materiałów o zbrodniach hitlerowskich ,a dramat naszego Podola ,Wołynia ,Pokucia i wschodniej Małopolski jest bardzo słabo znany ,aż 86% Polaków nic na ten temat nie wie albo wie niewiele.Biorąc pod uwagę ,że nawet teraz na Ukrainie "weterani"UPA cieszą się sławą i przywilejami , stawia się im pomniki to mówienie zarówno w Polsce jak i na Ukrainie o tamtych mordach staje się koniecznością , ponieważ nie można zapomnieć i wybaczyć dopóki zbrodnia i zbrodniarze nie zostaną nazwani po imieniu.
Warto przeczytać tę książkę mimo ,że jest to "gorzka" lektura.