Październikowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki działającego w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gubinie dotyczyło książki Sylwii Chutnik „Kieszonkowy atlas kobiet”. Książka ta podzieliła klubowiczki i wywołała ożywioną dyskusję. Część pań uważała, że lektura ta zmusza do myślenia i refleksji nad współczesnym miejscem kobiety w społeczeństwie, która ceni sobie młodość, bogactwo i sukces. Autorka w bardzo sugestywny, wręcz przejaskrawiony sposób, używając dosadnego języka zwraca uwagę na ważne problemy społeczeństwa, takie jak: starość, przestępczość nieletnich, zagubienie człowieka w naszej niełatwej rzeczywistości, alkoholizm i nietolerancja. Życie bohaterów: bazarowej handlarki, Czarnej Mańki, Marii - łączniczki z powstania warszawskiego, Mariana - samotnego starszego człowieka, zniewieściałego „Paniopana” oraz Marysi nastolatki ze skłonnościami do agresji, to życie nie spełnione, przegrane i skazane na cierpienia i zapomnienie ale ukazane przez autorkę z ogromną wrażliwością. W naszej dyskusji nad tą debiutancką książką Sylwii Chutnik pojawiły się też głosy bardzo krytyczne, niektóre z pań po przeczytaniu jej stwierdziły, że książka była męcząca w czytaniu, bowiem problemy w niej poruszane są zbyt przygnębiające a takich „bohaterów” spotykamy nie tylko w Warszawie. Paszport Polityki dla Sylwii Chutnik należał się, choćby tylko dlatego, że jej książka nie pozostawia czytelnika obojętnym.

MBP Gubin

 

Na listopadowym spotkaniu DKK, funkcjonującym przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gubinie, dyskutowałyśmy o prozie Jana Pawła Krasnodębskiego, który to odwiedził naszą bibliotekę 3 listopada br. Spotkanie z pisarzem zachęciło nas do sięgnięcia po jego powieści, zwłaszcza ostatnio wydane, „Zapach kobiety” oraz „Stokrotka i demony”.
W „Zapachu kobiety” autor ukazuje zmagania głównego bohatera, Denata Omskiego, z samym sobą i otaczającą go rzeczywistością ostatnich lat. Pisarz Omski, miłośnik i wielbiciel książek, dotknięty jest dziwną dolegliwością polegającą na zapadaniu w śpiączkę i nie pamiętaniu przeszłości. Po przebudzeniu leczony jest przez psychiatrę, który zaintrygowany tym przypadkiem namawia go, by próbował odzyskać pamięć poprzez zapachy. Dzięki przypominaniu sobie zapachów Omski wraca do wspomnień o kobietach swojego życia i podkreśla znaczenie pozytywnych relacji partnerskich, dzięki którym łatwiej jest mu pogodzić się z różnymi aspektami egzystencji – życia.
Twórczość Jana Pawła Krasnodębskiego oscyluje wokół problemów, które dotykają współczesnego człowieka oraz przemian obyczajowych i konfliktów w naszym globalnym społeczeństwie. Bohaterowie jego książek to ludzie borykający się z różnymi nałogami (alkoholizmem, narkomanią) oraz wewnętrznie walczący ze sobą, swoimi uczuciami i emocjami. Dyskutując o „Stokrotce” oraz „Stokrotce i demonach” doszłyśmy do wniosku, że te książki są ważne i potrzebne, zwłaszcza dla młodych ludzi, ku przestrodze. Realistyczne wyznanie młodej dziewczyny, która pogrąża się w nałogu narkotykowym, próbuje z nim walczyć, opisania przez autora bez „upiększania” to obraz dający do myślenia, nie pozostawiający czytelnika obojętnym. Autor zwraca także uwagę na samotność młodych ludzi, którym brakuje dobrych relacji z rodzicami i światem dorosłych. Brak tego kontaktu i akceptacji często doprowadza do tragicznych wyborów. W książce „Stokrotka i demony” ukazującej dalsze losy „Stokrotki” już jako terapeutki w ośrodku zwalczania uzależnień, gdzie jedna z pacjentek demaskuje główną bohaterkę, kwestionując jej wiarygodność jako psychologa, autor przedstawia konsekwencje zatajenia prawdy o sobie, powracające demony przeszłości, które burzą całe życie Stokrotki. Jan Paweł Krasnodębski w swoich powieściach nie potępia swoich bohaterów lecz przedstawia zmiany zachodzące w psychice człowieka uzależnionego, jego własne piekło i demony, a ocenę pozostawia czytelnikom.

Ewa Dąbek
moderator DKK w Gubinie