Książka Aleksandry Szarłat przedstawia sześć bardzo różnych kobiet na szczytach władzy i prawie 30 lat Polski od 31.12.1989. Wszystkie prezydentowe od Barbary Jaruzelskiej, Danuty Wałęsy, Jolanty Kwaśniewskiej, Marii Kaczyńskiej, Anny Komorowskiej po Agatę  Kornhauser-Dudę były i są powszechnie oceniane, bacznie obserwowane, często krytykowane. Wszystkie wzbudzały gorące emocje. Na przykładzie ich dróg życiowych widać, jak przez ponad ćwierćwiecze ewoluowała instytucja małżonki prezydenta. Z braku wcześniejszych wzorców działały często intuicyjnie, nadając sprawowanej funkcji własny, bardzo osobisty rys. Bohaterki książki to wspaniałe kobiety, które łączy siła ducha i poczucie niezależności. Wyznaczają wzory stylu i zachowania. Działają charytatywnie, angażując się w trudne kwestie społeczne. Wspierają swoich mężów, ocieplając ich wizerunek, a podczas spotkań w międzynarodowym gronie są najlepszymi "ministrami spraw zagranicznych". Zachęcamy do lektury i własnej oceny każdej z nich.

Ewa Gryzwald

Księgarnia pod Flisakiem. Barwni bohaterowie, wartka akcja, codzienne i zaskakujące problemy życiowe to wszystko składa się na to , że obyczajowe książki  Anny Karpińskiej są chętnie czytane , zwłaszcza przez kobiety. W swoich powieściach porusza zagadnienia związane z szeroko pojętym tematem macierzyństwa, decyzjami o posiadaniu dzieci, relacjach matka – córka oraz miłości i poszukiwaniu szczęścia w życiu.

Omawiana przez nas  „Księgarnia pod Flisakiem” składa się z dwóch tomów : „Odnajdę Cię” i „Zostań ze mną” . Jest to historia opowiadająca o adopcji. Adopcji ukazanej z różnych stron – młodej osoby oddającej dziecko niekoniecznie zgodnie z jej wolą , ale presja rodziców robi swoje, rozterkach i wpływie tej decyzji na dalsze życie  zarówno osób adoptowanych jak i adoptujących.

Autorka, prywatnie wielbicielka podróży,  wplata w swoje powieści klimaty południa Europy, a miłości i przygody pod słonecznym niebem Chorwacji /”Chorwacka przystań” – też warta przeczytania/ czy Hiszpanii/”Przekonaj mnie, że to ty”- też warto/ , a także przeżycia w urokliwym Paryżu to doskonała lektura dla każdej z nas oraz zachęta do wojaży   - polecamy.

Ewa Dąbek

Powieść o życiu rosyjskiego kompozytora, pianisty – wirtuoza Siergieja Prokofiewa. Siergiej jako młodzieniec był świadkiem okrucieństw rewolucji rosyjskiej w 1917 roku. Opuszcza Rosję, udaje się do Nowego Jorku. Tam podczas jego koncertu w Carnegie Hall poznaje młodziutką dziewczynę Carolinę Codinę Niemyską – Linę. Jak się okazuje jest to z jej strony miłość na całe życie.

Ich znajomość od początku była bardzo kontrowersyjna. Siergiej cierpiał na ataki melancholii oraz silne bóle głowy. Lina także posiada talent muzyczny. Jako Lina Llubera występuje w mediolańskim Carcano.

Ślub Liny i Siergieja odbywa się w Ettal w Niemczech w 1923 roku. Następnie powracają do Paryża. W 1924 roku urodził się ich pierworodny syn Światosław.

Coraz częściej w życiu Siergieja pojawiają się osoby z Rosji, które namawiały go do koncertów w rodzinnym kraju. 24. stycznia 1927 roku w Moskwie odbywa się pierwszy koncert Prokofiewa, który okazał się wielkim sukcesem, wspaniale odebranym przez Rosjan.

 Koncertował w Rosji kilkukrotnie. Jego koncert w ambasadzie radzieckiej w Paryżu został źle odebrany przez jego rosyjskich przyjaciół. W 1936 roku rodzina Prokofiewów na stałe zamieszkuje w Moskwie.

Od tego roku w Rosji rozpoczyna się okres prześladowań artystów. Siergiej otrzymuje od władz zgodę na koncertowanie we Francji, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych pod warunkiem, że nie mogą im towarzyszyć dzieci.

W 1940 roku w Leningradzie po premierze “Romea i Julii” z muzyką Prokofiewa przedstawia, Siergiej przedstawia Linie poetkę Mirę Mendelson. Lina podejrzewa go o romans.

Na pytanie przyjaciela: kogo kochasz? Siergiej odpowiada: kocham Linę, ale chcę być z Mirą. W 1941 roku Prokofiew ostatecznie wyprowadza się od żony i dzieci, zamieszkuje z Mirą.

W 1948 roku Lina zostaje aresztowana, umieszczona w więzieniu na Łubiance. Po niewyobrażalnych torturach przyznała się do win, których nie popełniła w obliczu szantażu, w obronie dzieci.

w 1949 roku została skazana na 20 lat ciężkich robót w republice Komi – wioska Abez. Nr obozowy 3939.

Po śmierci Stalina w 1953 roku zmniejszono jej wyrok do 8 lat. Więzienie opuszcza w 1956 roku.

Mottem na jej życie były słowa matki Siergieja – Marii : “Życie może być cudowne, jeśli nie przestaniesz walczyć”.   

“Rosyjska namiętność” to piękna biograficzna, ale także obyczajowa powieść, którą warto przeczytać - serdecznie polecamy.

 DKK Gubin Helena Lech