Relacje ze spotkań poszczególnych DKK

Szczegóły

Opublikowano: 02 luty 2015

Może to co napiszę będzie na wyrost, może niestosowne, ale dla mnie „Alfabet ks.Adama Bonieckego" jest jak Biblia, która skłania do głębokich przemyśleń i wskazuje drogę. Bo 25 liter z wybranymi przez księdza odpowiednimi hasłami np.czym wg księdza jest głupota,błąd, a czym luksus, czym sumienie a czym pokora, daje często odpowiedź. O wolności pisze, że nie zawsze potrafimy w niej być konsekwentni,o miłości,że słowo to zostało zbanalizowane.Włosi miłość wyrażają słowami „Ti voglio bene",to najsilniejsze oświadczenie miłości czyli „chcę dobra dla Ciebie". Ks.Boniecki zauważa,że prawdziwą miłość widzi w hospicjach,dostrzega ją także u rodziców,którzy dają życie.W wielu związkach dostrzega dawanie siebie drugiemu.Miłość oznacza oddanie, po kawałku swojego egoizmu,swoich upodobań,zachcianek..O życiu mówi,że nad nim samym w sobie, nie można przejść obojętnię czy ograniczając się jedynie do chemicznych i fizycznych przemian.
O tolerancji-lepiej zgrzeszyć postawą nadmiernej tolerancji niż jej brakiem.
W książce „Dookoła świata" ks.Boniecki jako reportażysta zabiera nas na rubieże świata: Alaskę, do Kamerunu,Kazachstanu,ale także do Watykanu, na uroczystości w Jedwabnym do domu opieki w Górze Kalwarii.Dociera do miejsc wydałoby się zapomnianych przez Boga i ludzi.
Znany pisarz Andrzej Stasiuk pisze:"Ks.Boniecki przystaje, by poświęcić chwilę Nergalowi - odpustowemu diablęciu.Nie dziwota po przeczytaniu „Dookoła świata" widać wielkość księżego serca i człowieczą czułość dla ludzi,dla stworzenia, dla świata,który przyszło mu okrążyć w życiu.Proszę księdza, proszę jechać dalej...."
Trzecia książka „Lepiej palić fajkę niż czarownice"- to zbiór felietonów pisanych przez ks.Bonieckiego w „Tygodniku Powszechnym", w którym pisze od 1991r.a w latach 1999-2011r. był redaktorem naczelnym.
W zebranych 168 felietonach porusza najistotniejsze sprawy dotyczące Polski i Kościoła,sprawy,które zaprzątają głowę księdza.Jest to zapis myśli nachodzących autora, czasami bardzo intymnych,przestrogą przed językiem nienawiści,bowiem nigdy nie wiadomo,kiedy mowa nienawiści przejdzie w przerażające i absurdalne czyny nienawiści, bo język nienawiści może prowadzić do zbrodni.Auto książek przekonuje też,że w historii nic nie jest biało-czarne.
Polecamy, naprawdę warto zapoznać się z przemyśleniami tego kapłana.
DKK Gubin - Kaśka Janina Izdebska

Szczegóły

Opublikowano: 27 styczeń 2014

Na listopadowym spotkaniu omawiałyśmy najnowszą książkę Marii Nurowskiej "Sergiusz,Czesław, Jadwiga".Sergiusz Piasecki, a zwłaszcza noblista Czesław Miłosz są nam znani, ale czy na pewno? Nurowska odsłania nam w swojej powieści szczegóły z ich życia prywatnego lat przedwojennych i późniejsze koleje ich losu.Jadwiga "trzecia" bohaterka to kobieta,która choć nie bezpośrednio łączy obu pisarzy.Miłosz zostawił ją ,młodą dziewczynę ,w trudnej życiowej sytuacji natomiast Piasecki otoczył opieką.Znajomość z Jadwigą i jej dramatyczny los znajduje odzwierciedlenie w wielu utworach zarówno Miłosza jak i Piaseckiego.
Jakże różne życiorysy obu twórców: Czesław Miłosz - noblista o światowej sławie,którego powrót do Polski po latach emigracji był wielkim wydarzeniem i Sergiusz Piasecki ,według znawców literatury równie utalentowany,do końca życia skazany na emigrację ,żyjący w zapomnieniu i nędzy.Autorka w tej beletrystyczno-biograficznej książce w odważny sposób przedstawia ich niejednoznaczne postawy,nie tylko dotyczące wyborów historyczno-politycznych ale tych życiowych ,ludzkich.Warto sięgnąć po tę powieść bowiem porusza ona wiele nieznanych wątków biograficznych,które są pomijane lub traktowane marginalnie w dostępnych opracowaniach.
Na marginesie dodam,że lektura tej książki do tego stopnia zainteresowała nasze klubowiczki ,że jedna przeczytała wszystkie powieści Sergiusza Piaseckiego a druga sięgnęła po biografie Czesława Miłosza.
DKK - Gubin, Ewa Dąbek

Szczegóły

Opublikowano: 27 styczeń 2014

Na październikowym spotkaniu omawiałyśmy autobiograficzną książkę Moniki Jaruzelskiej "Towarzyszka Panienka".
Napisana dziennikarskim , zrozumiałym stylem dobrze się czyta.Szczerze bez patosu opowiada o sobie ,swojej rodzinie i o ludziach znanych nam z telewizji i prasy , wśród których się wychowała.Jej silna więź z ojcem ,relacje z matką -dość chłodne ,mężczyźni w jej życiu , wspomnienia z dzieciństwa ,lat szkolnych i studenckich ,kariera zawodowa zapoznają nas z życiem Moniki Jaruzelskiej jako dziecka - dziewczyny i dojrzałej kobiety.
Bycie córką "tego" generała na pewno nie było łatwe stąd pewnie próba "uczłowieczenia" ojca . Pokazanie jego jako fajnego ojca i poważnego , odpowiedzialnego i szanującego drugiego człowieka męża stanu według nas Monice Jaruzelskiej się udało.
Nasunęła nam się też taka refleksja ,że przyjemnie by się z Moniką Jaruzelską rozmawiało przy kawie , po lekturze jej ciekawej autobiografii mamy poczucie że jest interesującą i otwartą kobietą.
Zachęcamy do przeczytania tych wspomnień - naprawdę warto.

Szczegóły

Opublikowano: 02 sierpień 2013

Szczegóły

Opublikowano: 24 lipiec 2013