W lutym 2019 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK w Osiecznicy aby porozmawiać  o książce  Paula Glasera „Tańcząc z wrogiem”.

Losy Rosie, żydowskiej nauczycielki tańca, to niemal gotowy scenariusz na film. I dowód na to, że życie pisze najbardziej interesujące i intrygujące historie. 

Dramatyczne perypetie kobiety odsłonił jej bratanek, który przypadkowo trafił na jej ślad podczas zwiedzania obozu w Auschwitz. Dlatego książka bardziej zbliżona jest do literatury faktu niż do powieści. Losy Rosie są ukazane w sposób zbeletryzowany, to ona jest narratorką, jednak historia ta zrekonstruowana została na podstawie licznych dokumentów, do których dotarł autor. Ponieważ zachowały się listy, podpisane fotografie i inne zapiski bohaterki, można było odtworzyć nawet szczegółowe i bardzo osobiste informacje z jej burzliwego życia. 

"Tańcząc z wrogiem" to nie tylko rodzaj biografii jednej z wielu ofiar drugiej wojny światowej. To także opowieść o wielkiej sile duchowej i chęci przetrwania, o uporze i afirmacji życia nawet w najbardziej skrajnych warunkach. 
Rosie ratuje się z wielu opresji dzięki optymizmowi, silnej woli i pomysłowości. Niektóre z jej sposobów na przeżycie zostały po latach potępione przez bliskich i znajomych (np. romanse z oprawcami), jednak autor uważa, że nie ma prawa ani oceniać, ani tym bardziej potępiać swojej ciotki, gdyż sam nie doświadczył tego, co ona. I trudno z nim się nie zgodzić.

Opowieść Paula Glasera to także oskarżycielski głos w sprawie kolaborujących z faszystami Holendrów i w kwestii absurdalnych powojennych przepisów, które kazały np. ocalałym dzieciom spłacać "zaległe" podatki za zamordowanych rodziców. 

Całość czyta się z zainteresowaniem i z emocjami. Polecamy!

Moderator
Barbara Przeździęk

W marcu 2019 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Wojciecha Jagielskiego „Wszystkie wojny Lary” .

"Wszystkie wojny Lary" to przejmująca historia matki dwóch synów z małej wioski na czeczeńsko - gruzińskim pograniczu. Lara za wszelką cenę chciała uchronić swoich dwóch dorastających synów,Szamila i Raszida,przed wojną. Jest tak zdesperowana,że zgadza się na wyjazd swoich chłopców do miasteczka w Alpach,gdzie osiadł ich ojciec. Szamil i Raszid początkowo są zafascynowani Europą i dumni z posiadania unijnych paszportów. Po kilku latach raj okazał się utopią,a oni poczuli się w Europie gorsi i wyobcowani. Przystali do dżihadystów, wśród których poczuli się ważni,potrzebni i wartościowi. Zbliżyli się do Boga i odnaleźli w życiu swój cel,którym stała się walka z niewiernymi. Wyjechali do Syrii,aby wziąć czynny udział w "świętej wojnie". Historia Lary jest tragiczna,pełna bólu i poświęcenia. Zrobiła wszystko, aby uratować synów,ale jej się nie udało.

To bardzo aktualna książka,opowiadająca o rozpadającym się świecie i wielkich zagrożeniach nadciągających nad zachodnią cywilizację. Jest to także lektura bardzo poruszająca i zmuszająca do zadawania sobie wielu pytań,DLACZEGO? i szukania na nie odpowiedzi.
Polecamy!

Moderator
Barbara Przeździęk

W marcu 2019 r. spotkaliśmy się w Klubie DKK w Osiecznicy aby porozmawiać o książce Katarzyny Majgier „Niedokończony eliksir nieśmiertelności” .

„Niedokończony eliksir nieśmiertelności”,  to nagrodzona w IV Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren ciepła historia z nutką fantastyki, której akcja rozgrywa się na przestrzeni dwóch wieków.

Pewien mężczyzna, kiedy był jeszcze chłopcem, przejeżdżając z rodziną obok zaniedbanego domostwa zaczął mieć koszmary związane z tym miejscem. Koszmary, które nie minęły nawet, kiedy dorósł. Nie miał jednak pojęcia, jaką tajemnicę skrywało owo dziwne miejsce.
Wiele lat wcześniej mieszkał w nim chłopiec. Pewnego dnia jego bliscy pomogli wędrowcowi, jednakże wkrótce zjawili się żołnierze twierdząc, że przybysz jest groźnym przestępcą i pojmali go. Zanim jednak tego dokonali mężczyzna przekazał chłopcu buteleczkę z pewną niedokończoną substancją, błagając go by jej nie otwierał. Kiedy z czasem chłopiec dorósł, przekonał się, że wędrowiec był znanym alchemikiem, a zawartość flaszki to nic innego, jak eliksir nieśmiertelności. Niedokończony jednak, przez co jego działanie pozostawiało wiele do życzenia. Nim zdołał go udoskonalić, zmarł, a sto lat potem buteleczka trafia w ręce kolejnego mieszkańca domostwa, Artura. Chłopiec wypija trochę jej zawartości i tak zaczyna się niezwykła opowieść o jego losach…

 To  udana, ciekawa, mądra i wciągająca opowieść o przyjaźni i tym, że każdy może się zmienić. Wystarczy tylko, że będzie tego chciał.

Okres dwustu lat to dobry pretekst by pokazać, jak wiele zmieniło się przez ten czas (szczególnie w zachowaniu dorosłych względem dzieci), a zarazem jak niewiele uległo zmianie. Bo obyczaje i tendencje to jedno, a ludzka natura wciąż pozostaje sobą. Co nie znaczy, że nie mamy wyboru. Majgier w prosty i lekki sposób zabiera dziecięcych czytelników w podróż przez czas i przestrzeń, ale także i w głąb nas samych.

Pomimo kilku minusów (zbyt prosty styl i zbyt wiele powtórzeń na początku) to naprawdę wartościowa lektura. Eliksir na ponure dni, w które nie ma sensu wychodzić z domu.

Moderator

Barbara Przeździęk