DKK dla dzieci w Osiecznicy w czerwcu 2010 roku omawiało dwie książki. Pierwsza to „Śmierdzący ser” C. Pepino, a druga „Piaskowy wilk” A. Lind.
Pierwsza książka pokazuje jak bronić się przed przemocą w szkole. „Guz mówił do koleżków: Chcecie poznać kogoś kto cuchnie jak śmierdzący ser? Hej, śmierdzący serze, daj mi pracę domową, bo chcę ją przepisać. Spojrzałem w złe, zielone oczy Guza…”. Szkolny dzień w niejednej szkole. Wyzwiska, wymuszenia, przemoc. Jak chłopak ma sobie poradzić? Jak zmusić oprawcę, by zostawił go w spokoju? Lęk przed poproszeniem o pomoc, bo może stać się jeszcze gorzej. Wyjściem z sytuacji może być przygotowanie planu przeciwstawienia się przemocy. Krok po kroku wspólnie z rodzicami opracowuje, co robić, gdy taka sytuacja się powtórzy.
Wspólnie z dziećmi postanowiliśmy wczuć się w rolę Aleksa i spróbować przeciwstawić się Guzowi – jak nie być ofiarą.
1. Trzymaj się z daleka od dręczyciela.
2. Ignoruj go.
3. Patrz przed siebie, nie w ziemię.
4. Krzycz, żeby inni słyszeli.
5. Powiedz nauczycielowi.
6. Zawsze pamiętaj – NIE JESTEŚ SAM!
Ustaliliśmy, że w takich sytuacjach, możemy oczekiwać pomocy nie tylko ze strony dorosłych – nauczycieli, rodziców, lecz także ze strony przyjaciół.

Druga książka opowiada o Piaskowym Wilku, który ma błyszczące futerko w kolorze piasku i był na świecie od „zawsze”. Opowiada rzeczy zapierające dech w piersiach i tłumaczy Karusi zagadki otaczającego ją świata. Na przykład, że wszechświat nie ma końca, albo, że siniaki to medale, które dostaje się za odwagę. Albo, że tata dlatego nie może przyjść się wykąpać z Karusią w morzu, bo gazeta, którą czyta, zahipnotyzowała mu oczy. Piaskowy Wilk potrafi przekonać Karusię, że nie musi bać się ciemności ani potworów.
Dzieciom podobała się książka, bo nie spodziewały się, że wilk może być taki pełen fantazji i wszystkowiedzący. Rozśmieszały je jego powiedzonka: „W wierzgającym ciele życia wiele”, „Pycha po sam szkielet”.
Czy na pewno „wszystko jest kosmosem i naprawdę nic się nie kończy”?

Moderator DKK w Osiecznicy
Barbara Przeździęk

  

28 kwietnia 2010 roku w Bibliotece Publicznej w Osiecznicy odbyło się spotkanie DKK dla Dorosłych. Rozmawialiśmy o książce M. Kalickiej „Rembrandt, wojna i dziewczyna z kabaretu”. To napisana z humorem powieść o prawdziwej przyjaźni i bezinteresownym poświęceniu.
Warszawa, wrzesień 1939 roku: Irenka Górecka, młoda tancerka z kabaretu, ucieka z bombardowanej stolicy wraz ze swoim sąsiadem i jego szoferem. Witold Kiersznowski urzędnik jednego z ministerstw przewozi bardzo cenny obraz, autoportret Rembrandta, który jest własnością pewnej hrabiny, a z obawy przed Niemcami ma zostać wywieziony do Szwajcarii. Niestety w czasie drogi Kiersznowski i szofer giną, a Irenka zostaje sama z obrazem. W dodatku znajduje małego żydowskiego chłopca, który stracił matkę. Od tej chwili Irence grozi podwójne niebezpieczeństwo związane zarówno z ukrywaniem Rembrandta oraz żydowskiego dziecka.
Jednocześnie autorka snuje wątki opisujące inne postacie. Poznajemy prałata Jana Grolla i jego przyjaciela profesora Leona Rosenblatta. Wraz z profesorem podążamy do cudownego antykwariatu Jakuba Himmelblaua, a później do mieszkania hrabiny Marii Łęskiej. Kraków, cała Polska nie są dobrym miejscem dla profesora i zaprzyjaźnionego z nim antykwariusza. Ludzie zaczynają czuć grozę działań Niemców, choć jeszcze nie do końca rozumieją, że ta wojna jest inna od wcześniejszej, że to co wydarzy się podczas tej wojny, będzie odczłowieczaniem zarówno ofiar jak i agresorów.
Książka bardzo się podobała paniom. A najbardziej wątek o antykwariuszu, którego autorka wzorowała na autentycznej postaci. Powieść Kalickiej pokazuje okrucieństwo wojny, ale nie epatuje nim. Autorka doskonale wpisała w swoich bohaterów emocje, jakie mogli odczuwać w ogarniętym wojną kraju.Polacy Nie znajdziemy tu martyrologii, ale znajdziemy ludzi dobrych, którzy nie wahają się by pomóc drugiemu człowiekowi.
Książka mimo, że opowiada o ciężkich czasach napisana jest bardzo ciepło i dowcipnie. Wydaje się oddawać wojenne realia, ale nie przygnębia. Wręcz daje nadzieję, że nie ma takiej sytuacji, z której przy odrobinie szczęścia i pomocy życzliwych ludzi nie znalazło by się jakiegoś rozwiązania. A wszystko to w sensacyjnej fabule.

Przy ciastkach i kawie w czerwcu 2010 roku spotkaliśmy się w klubie DKK dla Dorosłych w Osiecznicy. Spotkanie DKK z maja zostało przeniesione na czerwiec z powodu powodzi, która niestety nie ominęła Osiecznicy leżącej nad Odrą.
Dyskutowaliśmy o książkach: I. Górnickiej-Zdiech „Przewodnik inteligentnego snoba wg. F Starowieyskiego” i L. Rice „Wakacyjne przyjaciółki”.
Któż z większą znajomością rzeczy może opowiedzieć o snobizmie niż człowiek, którego rodowe korzenie sięgają X stulecia i który zamieszkiwał w prawdziwym dworze otoczony służbą i guwernantkami? A zarazem wielki artysta, któremu nawet publiczne zniewagi zostają wybaczone? Jego barwne opowieści o bezpowrotnie minionym świecie, świecie ziemiaństwa, jego stylu i obyczajach są nieocenionym przewodnikiem dla szlachetnego snoba. W jaki sposób rozmawiać z ludźmi mniej inteligentnymi niż my? Których sentencji łacińskich nie wypada nie znać? Dlaczego kolekcjonować obrazy, a nie wyciągi z banku? Kiedy przeklinanie w towarzystwie pięknych kobiet jest mile widziane?
Odpowiedzi na te pytania znajdziemy w kompendium wiedzy współczesnego erudyty w wydaniu Franciszka Starowieyskiego. Ta książka to niezwyczajna podróż w czasie, powrót do rzeczywistości całkowicie minionej. To powieść z gatunku tych co to nie dla wszystkich i nie dla każdego. Panie trochę denerwowała jego maniera podkreślania nieomylności wydawanych przez siebie opinii na prawie każdy temat, ale z ciekawością oglądały jego obrazy(zwłaszcza kobiet) i podziwiały jego pasję kolekcjonerską.
Powieść „Wakacyjne przyjaciółki” to historia przyjaźni trzech dziewczyn z nadmorskiego miasteczka w Connecticut. Jako nastolatki, Stevie, Madeleine oraz Emma przyrzekły sobie, iż zrobią wszystko, by łączące je przyjacielskie więzi przetrwały do końca ich dni. Dorosłe życie szybko i boleśnie zweryfikuje ich postanowienie. Dorastające Stevie, Madeleine oraz Emma przyrzekły sobie dozgonną przyjaźń, jednak rozdzielił je czas. Po latach do rodzinnej miejscowości zmarłej Emmy przybywa jej mąż wraz z córką, by odnaleźć wakacyjne przyjaciółki z opowiadań mamy.
Czy wspomnienie o radosnych dniach zdoła pomóc samotnej dziewczynce i zranionemu mężczyźnie? Jeśli znowu uwierzą w siłę przyjaźni i magię lata, otworzy się przed nimi droga ku nowej miłości.
Panie uznały, że to dobra powieść, akurat na lato.