Sprawozdanie ze spotkania Klubu DKK w Siedlisku w dniu 23 listopada 2012 roku, na którym omawiano pozycję Hanny Kowalewskiej „ Tego lata w Zawrociu”.
Książka Kowalewskiej wszystkim przypadła do gustu, ciekawy temat : porównanie starości i związanych z tym procesem chorobami z młodością, zdrowiem i ciekawością życia, zachęcał do dalszego czytania, a wręcz oczekiwanie jak to się skończy?
Matylda odziedziczyła nie tylko majątek po babce, ale coś bardziej cennego- charakter dobrego człowieka, chociaż miałyśmy wątpliwości, czy nazwać babkę życzliwą i czułą osobą. Starsza pani jednak dużo przeżyła: wojnę, utratę ukochanego, brak ambicji u córek, mezalians jednej z nich,niechęć poznania własnych wnuków. To takie typowe dla osób wywyższających się ponad swój stan-przecież pani doktorowa nie musi bratać się ze wszystkimi!
Matylda poznaje środowisko, w którym żyła babka, poznaje jej sekrety z pamiętnika pisanego prze swojego nieznanego dziadka i potem kontynuowanego przez babkę. Poznajemy kuzynów i znajomych młodej kobiety. Nie bardzo nam się podoba postępowanie niektórych bohaterów, są zawistni, zazdroszczą Matyldzie tego „spadku”. Raz chcą ją wystraszyć i zmusić do wyjazdu, raz rozkochać i wżenić się w majątek, są bardzo podstępni i ciut niemoralni.
Jednak Matylda potrafi wybrnąć z tej dziwnej sytuacji i pogodzić zwaśnione strony całej rodziny. Zakończenie tej powieści było zdecydowanie po naszej myśli!

Sprawozdanie ze spotkania DKK w dniu 17 stycznia 2013 roku

„Teren prywatny” Barbary Kosmowskiej- to wspaniale studium kobiety zamężnej. Jedna z uczestniczek zasugerowała, aby wszystkie „mądrości” naszej bohaterki oprawić w ramki i darować każdej młodej kobiecie przed zamążpójściem. np.: „jeszcze nigdy nie zmył po sobie talerza, chrapie, gdy oglądam „Na dobre i na złe”, budzi mnie, gdy on ogląda mecze” itp. itd...
Wanda, czterdziestoletnia wykształcona kobieta odnajduje dopiero siebie po rozwodzie, inaczej spogląda na swoje życie rodzinne, na córki, na swoją dojrzałą matkę. Podejmuje decyzje już sama, bez „dobrej” rady męża czy narzucającej się wiecznie matki. Potrafi wyremontować otrzymany w spadku domek na wsi, jak również zdezelowanego malucha.
Świetna książka, buduje napięcie, czekamy co dalej, odejdzie czy „postawi” się w końcu mężowi, matce, zbuntowanej Balladynie, czy w końcu pani Eugenii od Rolanda. Ma ciężkie życie, ale nie brak w nim też uśmiechu , ma czas na naukę – robi podyplomowe studia, spotyka się z Ewką- powiernicą sekretów , jeździ do „byłego”, bo ma zawał...
Na końcu mówi nam wszystkim:”że nikt nie jest w stanie zmienić innego człowieka. Jedyne, co możemy zrobić, to zmienić samych siebie”
Regina Wygiera

Spotkanie Klubu DKK w Siedlisku w lutym 2013 r.
Na spotkaniu omawialiśmy pozycję Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć”, która nie wszystkim uczestniczkom przypadła do gustu. Ciężko jest czytać o młodej osobie, która chce świadomie popełnić samobójstwo, bo nie ma żadnego pomysłu na życie. Sama Weronika wymienia przyczyny swojej decyzji: żyła zbyt monotonnie(praca w bibliotece nie jest ekscytująca dla młodej osoby!?), boi się starości- tu przykład swojej matki- rozwód, nie była kochana, ciężka praca, a ona tak nie chce skończyć. Poza tym przygnębia ją sytuacja na świecie- wojny, terror, dużo biedy wokół itp. Zdziwiło nas także umiejscowienie dużego szpitala psychiatrycznego w środku stolicy niedużego państwa jakim jest Słowenia. Autor w swoich książkach często zmienia miejsce akcji, nigdy w swojej odległej Brazylii. Dyskusja trwała w najlepsze o znanych metodach medycznych, o szczęściu samobójców, że ktoś na czas zdąży ich odratować, choć nie każdy jest później wdzięczny za drugą szansę, itp. Przekrój ciekawych osobowości w powieści czyni ją bardziej zajmującą. Niektórzy przyznali, że musieli zajrzeć na koniec, aby dowiedzieć się :czy udało się Weronice czy nie?.
Zakończenie powieści bardzo zaskoczyło nas wszystkich, nikt nie przewidział takiego końca. A może to i lepiej? Bo nic nie jest pewne na tym świecie!
Zachęcamy do lektury nie tylko tej książki Paulo Coelho!