‘Kieszonkowy atlas kobiet” S. Chutnik trudno zaliczyć do literatury dla kobiet.
Nie czyta się jej łatwo.
Bohaterki i wydarzenia też nie należą do osób budzących sympatie czytelniczek.
Treścią utworu jest Zycie kamienicy przy ulicy Opoczewskiej na warszawskiej Woli.
Mieszkający tu ludzie żyją swoim życiem, mają swoje prozaiczne marzenia, ale realizacje tych marzeń uniemożliwia im świat, w którym żyją.
Bazarowa Monika marzy o tym ,by mieć dziecko. Marzeniem Marii Wachelberskiej jest święty spokój i chce zupełnie odciąć się i zapomnieć o demonach wojennych.
Marian Pawlikowski chce mieć poczucie, i że jest ważny, adorowany i potrzebny innym.
Dorastająca Marysia bardzo chce mieć przyjaciółkę „ punkówę” i świadomość, że ludzie zwracają na nią uwagę.
Wszyscy ci bohaterowie zostali sportretowani, a w tle ich portretów ukazała autorka kserologiczne rysy polskich kobiet.
Autorka w szczególną uwagę zwróciła na polską zawiść, zjadliwość złośliwość i ksenofobię czyli wrogość do obcokrajowców. Ważną rolę odgrywa też wątek kryminalny.
Sylwia Chutnik w swej debiutanckiej powieści w bezkompromisowy sposób wypowiedziała się w imieniu kobiet pokrzywdzonych, które też są wśród społeczności zarówno wielkich miast jak i małych wsi.

Hmos Oz, współczesny pisarz izraelski w „Poznać kobietę” ukazuje życie rodziny ze szczególnym uwzględnieniem postaci głównego bohatera, Joela Rawida, agenta izraelskich służb specjalnych.
Informacja o tragicznej śmierci żony Iwriji zastaje go w helsinkach, skąd wraca do domu, nie kończąc swego zadania.
Przeprowadza się z Jerozolimy do Tel Awiwu, gdzie zamieszkuje z szesnastoletnią córką Netą, matką Lizą i teściową Awigail.
Po rezygnacji a pracy chce odpocząć, oddaje się pracom domowym, sadzi i pielęgnuje rośliny, przeprowadza drobne naprawy.
Dwudziestoletni okres pracy szpiega wyrobił w bohaterze pewne nawyki, których trudno mu się wyzbyć, nadal jest podejrzliwy, waży słowa odpowiedzi nawet na proste i banalne pytania. Rozważa swoją przeszłość, myślami powraca do niektórych wydarzeń, wspomina je nawet kilkakrotnie. Dopiero teraz uświadamia sobie, że nie znał swojej żony, nie rozumiał jej. Jego umysł bywa często zaprzątnięty tajemnicami życia, świata, pyta o sens ludzkiego istnienia.
Bogata psychika bohatera i rozważania nie tylko wskazują na jego wewnętrzne przeobrażenia, ale skłaniają czytelnika do przemyśleń i zatrzymania się w biegu przed siebie. Treść książki nie jest uzasadnieniem tytułu. Joel Rowid był otoczony kobietami, ale czy je poznał?
Są one nie tylko w centrum, ale jakby w tle, zarówno te z którymi się spotyka, jak i te, o których tylko myśli np. żona.
Nie jest to łatwa lektura, ale skłania do refleksji i każe czytelnikowi zatrzymać się w tym ciągłym biegu i zastanowić się nad sobą i swoim miejscem w świecie, nad życiem, jego przebiegiem i celem.