Na październikowym spotkaniu członkowie DKK w Brzeźnicy sięgnęli po debiut literacki R.L. Górskiej pt. „Cztery pory lata”.
Książka ta sprawdza się nie tylko w lecie, ale w innych i w innych porach roku, naszym przypadku w czasie złotej polskiej jesieni.
Bohaterka Kornelia, zwana przez bliskich Nelą to singielka, którą wszyscy, rodzina przyjaciółki, próbując swatać, rzekomo dla jej dobra. Ona oczywiście buntuje się, twierdząc, że nie czuje się samotna, jest jej dobrze samej i nie nadaje się do małżeństwa.
Autorka przybliża czytelnikowi nie tylko życie i problemy Neli, sporo miejsca poświęca też rodzinie, zwłaszcza bratowej Justynie i bratanicy Pameli oraz przyjaciółkom Neli.
Wartością bezcenną jest ukazana w utworze przyjaźń. Bogatą galerie postaci uzupełnia kierowniczka księgarni i Jerzy, człowiek fałszywy, podstępny, chytry, zarozumiały i po prostu głupi.
Ważne miejsce zajmuje w historii Kornel Piotr, z którym jest bardzo blisko nasza bohaterka, ale po pewnym czasie rozstaję się, by po wielu różnych perypetiach spotkać się, szczerze porozmawiać, wyjaśnić wiele spraw.
Swój udział w tym porozumieniu miała niewątpliwie bratanica Neli – Pamela, która bardzo polubiła Piotra. O Ili początkowo zachowanie bohaterki denerwowało czytelnika, gdyż sprawiała wrażenie osoby, która sama nie wiedziała czego chce od życia, to w miarę rozwoju akcji stawała się osoba ostrożną, z dystansem podchodzącą do mężczyzn.
Okazało się, że bała się miłości, bo już raz zaufała komuś jako młoda dziewczyna i z tego związku wyszła bardzo poraniona.”Cztery pory lata” to książka, po którą warto sięgnąć, gdyż autorka poprzez realistyczne, z życia wzięte obrazy, znajome krajobrazy i bliskich nam bohaterów ukazała świat Neli, otaczającą jej rzeczywistość.
Warto sięgnąć po książkę, która nie tylko zapozna czytelnika z historią, życiem bohaterki, ale skłoni też do refleksji nad własnym życiem.

Kolejna książka, którą członkinie DKK w Brzeźnicy zajęły się to „Nadzieja” Katarzyny Michalak.
Sięgnęłyśmy po tę pozycję, gdyż podobały nam się inne utwory tej autorki.
„Nadzieja” okazała się lekturą bardzo interesującą, chociaż zdecydowanie inną od poznanych dotąd książek, które wyszły spod pióra K. Michalak.
Bohaterami „Nadziei” są Lila i Aleks, którzy poznają się jako dzieci. Lila ma sześć lat, a Aleks 8. Mieszkają na wsi. Chłopcem, którego rodzice zginęli po wybuchu elektrowni w Czarnobylu, opiekuje się ciotka Anastazja. Stara się wynagrodzić wszystkie krzywdy, jakich na każdym kroku doznaje sierota.
Ojciec alkoholik, macocha oraz przyrodnia siostra Elżunia robią wszystko, by Lila nie zaznała szczęścia i spokoju.
Dzieciństwo tych dwojga naznaczone jest biciem, wyzwiskami, samotnością, lękiem i brakiem poczucia bezpieczeństwa.
Nad ich późniejszym życiem cieniem położy się nieszczęśliwe dzieciństwo. Ale czy tylko ono? Trudno wszystkie czyny i zachowania Lilki złożyć na karb nieudanego dzieciństwa. Czytelnik spodziewa się, że bohaterka wreszcie wydorośleje i zacznie podejmować decyzje, które cechują dorosłego, dojrzałego człowieka.
Wierzy w to , że uda się bohaterom stworzyć wspólny dom, którego tak bardzo brakowało im w dzieciństwie.
Chociaż kochają się nad życie, to nie potrafią ze sobą żyć, nie potrafią stworzyć związku, gdyż Lilka na każdym kroku rani Aleksa.
Jest egoistką, która myśli tylko o sobie. Widoczne jest to nawet w jednej z ostatnich scen, gdy nie dostosowuje się do reguł panujących w konwoju.
Istnieje nadzieja, że jako matka postąpi dojrzale i właściwie wychowa syna.