„Przystań Julii" to kolejna pozycja K. Michalak po „Ogrodzie Kamili i Zaciszu Gosi". Bohaterki połączyła uliczka Leśnych Dzwonków w Milanówku.
Julia, zdradzona przez męża i skrzywdzona przez córkę, pokazuje swój skromny dobytek, by udać się do podkarpackiej miejscowości, gdzie czekał na nią skromny domek, odziedziczony po cioci.
W drodze psuje się jej samochód, a na jej drodze pojawia się Grzegorz, udzielający pomocy nie tylko w naprawie pojazdu, ale i wprowadzający ją w nowe obce jej środowisko.
Przyszłość szykuje Julii wiele niespodzianek. Przekonuje się, że po kłopotach i doznanych cierpieniach los potrafi się uśmiechać, i przyjdą chwile szczęścia.
Powieść o doskonałej narracji dostarcza wiele wzruszeń, ukazuje prawdziwe emocje, bawi a jednocześnie skłania do refleksji. Dziękujemy autorce i czekamy na kolejne książki.

Pisarka wprowadza czytelnika w krąg kultury azjatyckiej, konkretnie chińskiej.

Dziennikarka kulinarna Meggie Mc Elroy jest pogrążona w bólu po stracie kochanego męża Matta. Trudno jej pogodzić się z zaistniałą sytuacją przedwczesnej jego śmierci. Maggie sprzedaje dom i zamieszkuje na łódce zacumowanej na przystani. Po roku od śmierci męża, kiedy powoli zaczyna godzić się z jego śmiercią, dowiaduje się, że prawdopodobnie w Chinach, gdzie pracował, wychowywał się jego pięcioletnia córka. Wiadomość ta jest szokiem dla wdowy. Decyduje się polecieć tam i sprawdzić prawdziwość tej informacji. Jako dziennikarka kulinarna otrzymuje od swojej redaktorki Sary propozycję napisania artykułu o wschodzącej gwieździe chińskiej sztuki kulinarnej  Samie Liangu.  Maggie łączy te dwie sprawy i udaje się do Chin. Korzystając z pomocy przyjaciela męża Cereja Jamesa i tłumaczki Zinni odnajduje dziecko, które może być córką męża. Nawiązuje też znajomość z Samem, który ma problemy z otwarciem restauracji. Nie udaje mu się też wygrać prestiżowego konkursu na bankiet.

Maggie i San udają się do Shaoxingu k/ Sznghaju, gdzie poznają dziewczynkę Shuying i jej dziadków, którzy ją wychowują.

Udaje się też do krewnych Sama mieszkających w niedalekim Hangzhou. Poznaje kuzynów, swoich trzech wujków. Dowiaduje się też o dziadku Liong Wei, kucharzu na dworze cesarskim.

Kiedy okazuje się że dziewczynka nie jest córką jej męża, postanawia pomóc jej matce Gao Lan uzyskać pomoc od prawdziwego ojca. Podczas pobytu w Chinach Maggie i San bardzo zbliżają się do siebie. Dzięki Samowi poznaje tajniki chińskiej sztuki kulinarnej, a filozofia i uroki zmieniają jej życie.

„Ostatni kucharz chiński” to książka o wciągającej fabule. Zawiera też mnóstwo ciekawych informacji nie tylko o kuchni ale o kulturze, dziejach Państwa Środka. Czyta się z przyjemnością. Może  tylko,  nazwy, imiona i nazwiska utrudniają czytanie osobom, nie mającym związku z literaturą azjatycką.

Autorem powieści „Prawo do światła „jest irlandzki pisarz, dziennikarz, zdobywca licznych nagród.

Bohaterem, a jednocześnie narratorem jest Alexsander Cleave, starzejący się gasnący aktor, który niespodziewanie otrzymuje szansę zagrania roli życia i ożywienia swojej gasnącej kariery.

Aleksander ma zagrać rolę mężczyzny, który nie jest tym, za kogo się podaje. Jego filmową partnerką, odtwórczyni głównej roli jest aktorka słynna, ale niezwykle delikatna.

Spotkanie z tą aktorką przypomina bohaterowi jego córkę Coss, która przed dziesięciu laty popełniła samobójstwo. Śmierć wiąże się tu zawiłością, a starość  staje się okazja do wspomnień i powrotu do miłości, kiedy to bohatera jako piętnastoletniego młodzieńca uwiodła 35 letnia pani Gracy, matka jego najlepszego przyjaciela Billego. Powieść porusza ważne problemy, mówi o  aktorstwie u schyłku swej kariery, miłości i stracie. Ukazuje w jaki sposób wyobrażenia kształtują wspomnienia, które wpływają na człowieka. Pojawia się pytanie czy istnieje różnica między pamięcią a wyobrażeniami. Pytanie to prześladuje bohatera- narratora Alexsandra Cleaveai przewija się przez całą powieść. Skłania czytelników do refleksji i przemyśleń.