„Oskar i Pani Róża” Eric Emmanuel Schmitt to książka, o której DKK dyskutował  w dniu 9 grudnia 2011 r. Autor swoją powieścią próbuje nas oswoić z tematem śmierci. Przedstawia relacje chorego chłopca na białaczkę z tajemniczą Panią Róża, która niewierzącego chłopca namawia do pisania listów do „Szanownego Pana Boga”. Z każdym listem wiara chłopca umacnia się. Ciocia Róża namawia Oskara, aby każdy dzień jego życia to dziesięć lat. Książka uświadamia nam, że życie to dar, którego nie można zmarnować. Gorąco polecamy lekturę tej książki, bo wiele może nauczyć na temat życia i śmierci.

169Na spotkaniu 21.10.2011 r. omówione prace konkursowe, nagrodzone w bieżącym roku w konkursie ogólnopolskim. Czytelniczkom bardzo spodobała się praca pt: „Nad wodą opowiadanie”. Autor podobnie jak patron konkursu E. Paukszta pięknie przedstawił pobyt mieszkańców okolic Lin nad jeziorem, opisując piękno przyrody nas otaczające oraz jak zmienił się sposób wypoczynku przez upływające lata, jak zmieniły się obyczaje.
Nie wszystkim czytelniczkom podobał się esej „Polszczyzna pod respiratorem”. Czytelniczki, którym esej się bardzo podobał były pod wrażeniem jak bardzo dużo można powiedzieć na temat słowa i jego znaczenia w życiu. Ogólnie czytelniczkom podobały się wszystkie prace konkursowe. Jedna z prac była napisana gwarą z Nowego Kramska. Uczestniczki dyskusji potwierdziły potrzebę ogłaszania konkursu literackiego, który daje możliwość wykazania się literacko uczestnikom, a nawet popularyzacją i utrwalają gwarę, która ulega zapomnieniu.
168Na spotkaniu w dniu 25 listopada 2011 r. uczestniczki DKK spotkały się z p. Danutą Wróblewską, która przedstawiła swoją pracę dyplomową, dotyczącą wspomnień mieszkańców Kargowej. Przeczytała nam również fragmenty swej pracy. Czytelniczki stwierdziły, że utrwalenie wspomnień naocznych świadków dawnej rzeczywistości jest bardzo potrzebne dla przyszłych mieszkańców.
Na tym spotkaniu czytelniczki dyskutowały również na temat trzech książek:
1) „Niczego nie żałuję. Życie Edith Piaf” autorstwa Philippe Crocq i Jean Moraska. Edith Paif bardzo utalentowana, nie tylko śpiewała, ale i komponowała i pisała teksty piosenek. Wykonywała tylko takie utwory z którymi się identyfikowała. Czytając jej biografię przeżywamy jej życie, od największej biedy do ogromnego sukcesu. Brak ciepła rodzinnego przyczynił się do wiecznego szukania prawdziwej miłości. Była kobietą uroczą, fascynującą o wielkim sercu i geście. Promowała utalentowanych piosenkarzy. Swoich ukochanych obdarzała prezentami i lansowała ich w „wielkim świecie”. Każdy nowy związek ją uskrzydlał, chociaż żaden z partnerów nie wyleczył jej z kompleksów
i nie uwolnił jej ze strachu przed samotnością. Biografia jest źródłem informacji o całym życiu piosenkarki oraz o autorach utworów, które wykonywała.
2) „Dla mnie to samo” Agnieszki Dorotkiewicz, książka nie jest łatwa w odbiorze, przedstawia pokręcone emocjonalnie relacje kobiet. Każda z nich desperacko szuka miłości, każdy kogoś krzywdzi. Mężczyźni występujący w tej powieści są tłem dla poczynań bohaterek. W powieści jest dużo cytatów obcojęzycznych oraz powoływania się na innych powieściopisarzy. Czytelniczek klubu książka nie zachwyciła.
3) „Od początku do końca” O.P Morawscy, to książka o miłości do gór i do drugiego człowieka. Książka o wyrzeczeniu, o poświęceniu, o cenie jaką trzeba zapłacić za pasję. Książka składa się z dwóch wątków. Pierwszy wątek to relacje himalaisty z wypraw. Opisuje on swój upór i cierpienie, swoje zwycięstwa i porażki, swoją tęsknotę i miłość do żony. Drugim wątkiem są wspomnienia Olgi- opisujące ich liczne rozstania, tęsknotę, poświęcenie. Piękne zdjęcia wysokogórskich krajobrazów i zdjęcia rodzinne wzbogacają książkę. Książka bardzo podobała się klubowiczom.
W tej opowieści są przedstawione losy młodej Szwajcarki ogromnie zakochanej w Masaju.
Ta miłość skłania Corinnę do życia w prymitywnych warunkach w małej wiosce Masajów. Narodziny córki są ogromnym szczęściem dla Corinne, lecz ogromna zazdrość męża i groźba wydania kilkuletniej córki za mąż skłania ją do ucieczki. Ta książka uczy nas, że bariery kulturowe w którymś momencie życia będą przeszkodą do porozumienia i akceptacji drugiej strony.

Fundusze Europejskie dla rozwoju Lubuskiego.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Lubuskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013.