„DLA CIEBIE WSZYSTKO” Nicholas Sparks

Główni bohaterowie opowieści Dawson i Amanda mieli po kilkanaście lat, gdy połączyła ich pamiętna lekcja biologii, na której przyszło im pracować w parze. Od tamtej pory stali się niemalże nierozłączni byli w sobie zakochani, nie było to jednak błahe uczucie, któremu dane będzie zaniknąć. Amanda pochodziła z dobrej, zamożnej rodziny, bliscy Dawsona należeli do przestępczego półświatka. Chłopak jednak odstawał od swoich krewnych. Pełen spokoju i dobroci, pragnął wieść szczęśliwe, pełne uczciwości życie. Matka Amandy jednak planowała dla dziewczyny całkiem inną przyszłość.  Wszystko się jednak zmieniło kiedy pewne wydarzenie zmienia losy tych dwojga. I tak przychodzi im się rozstać na bardzo długi okres czasu, do chwili, kiedy stają się już dojrzałymi ludźmi.

Oboje są już po czterdziestce, z bagażem doświadczeń życiowych.  Amanda – mającą męża alkoholika i gromadkę dzieci, oraz Dawson – żyjący samotnie i pracujący na platformach wiertniczych, przyjeżdżają po latach do swojego rodzinnego miasta na pogrzeb starego przyjaciela i opiekuna, który zajmował dość istotne miejsce w ich przeszłości. Kiedyś, lata temu różnice społeczne, wychowanie, wreszcie nieprzychylni ludzie sprawili, że tych dwoje nigdy nie mogło być razem. Teraz dawni kochankowie spotykają się ponownie i pogrzebane przed laty uczucie powraca.

„Dla Ciebie wszystko”, to historia ukazująca życie, które często bywa niesprawiedliwe. Trudne wybory, które nie zawsze okazują się słuszne, moralność – której mimo wszystko czasami ciężko jest bronić i miłość – która mimo swojej potęgi nieraz musi być skrywana i tłumiona na rzecz innego, niekoniecznie lepszego losu.

Dawson – mężczyzna, który pomimo trudnych doświadczeń, kroczy przez życie z honorem. Czasami zbyt obarczający siebie winą człowiek, który pragnie dobra bardziej dla innych, aniżeli dla siebie. Kochając Amandę, nie chce pozbawiać jej rodzinnego szczęścia, a jednak nie potrafi wyzbyć się pragnienia bycia z nią.

Amanda – matka gromadki dzieci i żona mężczyzny, który ma problemy z alkoholem. Próbująca posklejać jakoś rujnującą się rodzinę, biegnąc przez życie staje nad przepaścią, gdzie zarówno skok w otchłań jak i zawrócenie okazują się nie do końca dobre. Czy będzie w stanie pozbawić dzieci ojca na rzecz swojego uczucia? A może dalej pozostanie nieszczęśliwa, niszcząc ostatnią szansę na ratunek swojej miłości…
Książka zapewniająca paletę emocji. Radość, nadzieja, żal, smutek – wszystko to rodzi się w nas podczas czytania. To idealna pozycja dla romantyczek, dla kobiet, które dopiero szukają idealnej miłości, ale i dla tych, które już ją znalazły.

„PIÓROPUSZ” Marian Pilot

Znakomita powieść autora cenionego za twórcze łączenie prozy „nurtu chłopskiego” z tradycją gombrowiczowską, za którą Marian Pilot otrzymał  Nagrodę literacką Nike 2011.

Bohaterem swojej powieści autor mianował pewnego łobuza i gagatka (podobno dziwnie przypominającego dziadka Mariana Pilota), którego rodzina nie cieszy się renomą i szacunkiem w rodzinnej wsi – Siedlikowie. Niepiśmienny ojciec huncwota, słynny na całe sioło ze swojego fachu złodzieja, dokonuje zuchwałego porwania tablicy szkolnej, za co trafia do ciupy. Pozostawieni przez niego bez środków do życia syn i małżonka, między kolejnymi żarliwymi pismami rozsyłanymi do wysoko postawionych person (nawet do samego Bolesława Bieruta), próbują jakoś sprostać codzienności. A cóż to za codzienność! Urokliwie wiejsko-swojska, wypełniona aromatem bimbru, barwna i mimo pewnej surowości ciepła. Przeplatająca umiejętnie surrealizm z wulgarną i brutalną powszedniością. Wśród postaci bryluje główny bohater, dramatycznie doświadczony przez los już od wczesnego dzieciństwa, kiedy matka umieszczała go w kołysce pod stolnicą, w którą bohater boleśnie się uderzał główką za każdym razem, gdy próbował wstać. Świadek brutalnie przeprowadzonego nalotu „pogromczyków” na jego rodzinną chałupę (intensywnie oddana scena). Prześladowany w szkole przez nauczyciela pieszczotliwie zwanego Lalką. Chętny do bitki z rówieśnikami, określanej tutaj swojsko „jajorką” – to w trakcie jednej z nich poznaje Hania Krajonkę (również kapitalna postać), swojego najbliższego przyjaciela w szczęściu i niedoli, współbrata w wielu cudownych scenach.

Cechą charakterystyczną powieści są  fikuśne, wielokrotnie złożone, urokliwie pokręcone i zatrważająco długie zdania. Marian Pilot odważnie tworzy obszerne, kolosalnie długie frazy i najwyraźniej niezwykle pewnie się w nich czuje.  Charakterystyczny styl, bogaty w neologizmy i specyficzne dla gwary zwroty, które zapewniają treści kwiecistość językową. Obok wspomnianej „jajorki” czy czułego „dydolika” (smoczek) – słów przypomnianych przez autora, by zapobiec ich zapomnieniu, Marian Pilot dzieli się z nami wieloma obelgami i obraźliwymi zwrotami, niekiedy trzaskając nimi jak batem, jednym za drugim, całymi wulgarnymi seriami. Słowotwórczy talent autora można tylko chwalić. Chwilami ten festiwal słów zmienia się w prawdziwą orgię językową, która doprowadza czytelnika do prawdziwej ekstazy słowotwórczej.

Polecam tą książkę wszystkim tym, którzy kochają odkrywać piękno i bogactwo języka polskiego.

W czasie wakacyjnej przerwy nie było spotkań w otyńskim DKK, ale czytanie książek było intensywne. Z pośród dziewięciu tytułów zaproponowanych do czytania największe emocje wśród „klubowiczek" wzbudziła książka „Koniec jest moim początkiem", której autorem jest Tiziano Terzani, włoski dziennikarz i podróżnik. Pozostałe tytuły czytane były z przyjemnością, ponieważ dla osób kochających czytać książki każda pozycja to przyjemność i nowa przygoda.

„KONIEC JEST MOIM POCZĄTKIEM" Tiziano Terzani

Ta książka to owoc rozmów jakie odbyli ojciec i syn. Tiziano Terzani, ciężko chory , u schyłku swego życia postanowił odpowiedzieć na wszystkie pytania swego syna, które on zawsze pragnął mu zadać. Książka to podsumowanie życia znanego dziennikarz i podróżnika. Widział i przeżył wiele. Ciekawe przygody, niekiedy śmiertelnie groźne, śmieszne i zabawne sytuacje, wspaniała rodzina, interesujące dzieciństwo to wszystko składa się na jego mądrość życiową. Wyznania szczere aż do bólu, poszukiwanie sensu w chorobie, cierpieniu i śmierci. Polecam tą książkę wszystkim, którzy są zabiegani, żyją bez zastanowienia, dla których ważne jest tu i teraz.

„SERENA" Ron Rash

Główna bohaterka powieści Serena to świeżo poślubiona żona potentata drzewnego Georga Pembertona. Wraz z mężem przyjeżdża na odludzia Karoliny Północnej. Nie jest zwykłą przedstawicielką kobiet początku XX. Potrafi dorównać każdemu mężczyźnie, nadzoruje pracę drwali, poluje na grzechotniki z wytresowanym przez siebie orłem, ratuje nawet życie swojemu mężowi. Razem z nim też zabija albo niszczy bezlitośnie każdego, kto traci ich łaski i przeszkadza w osiągnięciu sukcesu. Jest bezlitosna ,odznacza się brakiem jakichkolwiek zasad moralnych oraz umiejętnością manipulacji. Kocha tylko swojego męża, ale czy bezwarunkowo...?
„ZAWSZE PRZY MNIE STÓJ" Carolyn Jess-Cooke

Margot po śmierci wraca na ziemię jako swój własny Anioł Stróż. Od tej chwili będzie świadkiem wszystkich błędów, jakie popełniła w życiu, i każdej zgubnej decyzji, którą podjęła.
Czy zdoła ocalić siebie i miłość swojego życia? Czy aby ratować tych, których kocha, będzie gotowa zawrzeć pakt z demonem i zdobyć się na największe poświęcenie?

„OPOWIEŚĆ PIERWSZA" Janusz Życzkowski

Janusz Życzkowski to dziennikarz i publicysta, zawodowo związany z Radiem Zachód i Radiem Zielona Góra. Jego pierwsza książka to ciekawa historia dziejąca się w Azji Południowo–Wschodniej. Autor wykorzystuje rewolucyjną teorie Kopernika, aby snuć filozoficzne rozważania na temat ludzkiej natury, wiary i nauki.
„PRAWO DO ŚWIATŁA" John Banville

Czy wszystko o czym pamiętamy rzeczywiście się wydarzyło? Jaka jest różnica między pamięcią a wyobrażeniem? Na te pytania próbuje odpowiedzieć sobie aktor u schyłku swojej kariery. Konfrontując fakty ze wspomnieniami czy wyobrażeniami dochodzi do wniosku, że granica jest między nimi niezwykle płynna.

Czy jego romans, który przytrafia się mu w wieku piętnastu lat z matką najlepszego przyjaciela to największa miłość jego życia i dlaczego tak gwałtownie się skończyła?

Czy na niektóre z tych pytań autor zdoła odpowiedzieć? Zachęcam do przeczytania książki.

„WIADOMOŚĆ" Tove Jansson

„Wiadomość" to zbiór największych opowiadań szwedzkiej autorki, znanej głównie z cyklu książek o Dolinie Muminków.
Pisząc dla dorosłych autorka najchętniej używała formy opowiadania. Po mistrzowsku buduje napięcie i ciekawą fabułę w tak krótkiej formie. Prezentowane opowiadania wybrane przez Tove Jansson do jej ostatniej książki, to pożegnanie z czytelnikiem.

We wstępie do książki Philip Teir pisze: „Szkoda mi ludzi, którzy znają Tove Jansson tylko jako autorkę Muminków. Oczywiście chronologicznie trolle pojawiły się przed książkami dla dorosłych. Ale jeśli nie czytało się jej powieści i opowiadań, to jakby nie znało się Tove Jansson. Naprawdę. Z drugiej strony – jak miło pomyśleć, że ma się jeszcze tyle do odkrycia".

„PODRÓŻ NA STO STÓP" Richard C. Morais

Książka Richarda C. Morais podzielona jest na cztery rozdziały, których akcja toczy się w Mumbaju, Londynie, Lumiére oraz Paryżu. W każdej z tych części poznajemy losy głównego bohatera, Hassana Haji, i jego rodziny działającej z dużym powodzeniem w branży restauracyjnej, ale żeby nie było tak miło, zmuszonej przez wiele czynników zewnętrznych (nietolerancję w społeczeństwie i pewne tragiczne wydarzenie) do zmiany miejsca zamieszkania.
Zapachy, smaki, kolory, wspaniałe przepisy tak można w skrócie scharakteryzować tą książkę.

„INTRYGANTKI" Éric-Emmanuel Schmitt

Publikacja składa się z czterech dramatów, które właściwie wiąże jedynie nazwisko ich autora.

Utwory zawarte w książce mają filozoficzne podejście ( pisarz z wykształcenia jest filozofem) do życia i zmuszają czytelnika do zastanowienia się , przemyśleń nie tylko nad emocjami czy targanymi namiętnościami, ale kategoriami życia w kwestii dobra i zła. Nie bez znaczenia jest również układ chronologiczny poszczególnych scenariuszy sztuk teatralnych – od tragikomedii po dramat, od śmieszności po śmierć.
„SŁUŻĄCE" Kathryn Stockett

Akcja koncentruje się relacjach czarnoskórych kobiet służących w domach białych rodzina na południu Stanów Zjednoczonych w latach 60. XX wieku. Jednak pod warstwą tematyki rasistowskiej autorka ukryła pokłady uniwersalnych rozważań nie tylko o istocie człowieczeństwa i tolerancji, ale przede wszystkim o zmaganiu się ze stereotypami, o przezwyciężaniu strachu, o ograniczeniach, którym wszyscy podlegamy i które pragniemy znieść. I wreszcie o przyjaźni i solidarności, których siła potrafi zdziałać cuda. Służące to świetnie napisana książka o zaskakująco wyzwalającej mocy!