W dniu 25.02.2021 odbyło się kolejne spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych GBP Filia w Rudawicy.

Tematem naszej dyskusji była książka "Wyrok na miłość" Agaty Kołakowskiej.

Biorące udział w spotkaniu panie stwierdziły, że książka potrafi wzruszyć i rozśmieszyć.

Opowieść sama w sobie bardzo intrygująca ,trochę satyryczna, ale ciekawa i wciągająca.

Iwona Popławska

Recenzja:

„Wyrok na Miłość” – Agata Kołakowska

„Wyrok na miłość” Agaty Kołakowskiej (wrocławianki, autorki dwunastu powieści obyczajowych ) jest powieścią interesującą i ciekawą. Autorka pisząc swe dzieło, opiera je na ludzkich niedoskonałościach, marzeniach, niewyrównanych rachunkach czy zbiegach okoliczności.
Pierwszy z bohaterów Adam Mitoraj ( prawnik od rozwodów ), marzy o tym by zostać dramaturgiem.
Drugi z bohaterów to Igor, dyrektor prywatnego teatru muzycznego. Człowiek bezuczuciowy, chyba że dotyczy to jego teatru.
Marlena jest nieśmiałą i skromną dziewczyną pracującą w butiku z sukienkami. Po toksycznym związku twierdzi, że marzenia są nie praktyczne.
Czytelnicy, gdy weźmiecie do rąk książkę to mam nadzieję, że się wzruszycie i zarazem rozśmieszycie. Skłoni was do refleksji, że prawdziwa miłość zawsze zwycięża, o ile spotkamy na swojej drodze odpowiednich, dobrych i wrażliwych ludzi.
Podsumowując moje rozważania, książka Agaty Kołakowskiej bardzo mi się podobała i będę powtarzać za jedną z bohaterek Zosią : „Dostaniemy w życiu tyle, na ile się odważymy”. Pozwala na relaks i refleksję nad tym jak ludzie potrzebują miłości. Historia, która znajdzie wielu zachwyconych czytelników.

Stanisława Kępińska 

Akcja powieści toczy się w Krainie Jezior – najpiękniejszym i najpopularniejszym turystycznie regionie Anglii. Autor, czyniąc siebie głównym bohaterem, opisuje swoje życie – od wczesnego dzieciństwa po współczesność. Z wnikliwą dokładnością wspomina dziadka - pasterza, który poniekąd ukształtował jego charakter, pasję i miłość do ziemi. Pobyt w szkole, który był utrapieniem zarówno dla młodego bohatera, jak i całej rodziny. Bohater wtajemnicza nas w codzienne życie pasterzy, które w ciągu roku dzieli się na dwa okresy: zimę i lato. Zaprasza do gospodarstwa i domu, czyni czytelnika świadkiem ważnych rodzinnych rozmów.

Piękna jest ta powieść. Autor w sposób bardzo przystępny, nienapuszony, z dystansem do siebie i często humorem opowiada swoją historię. Zdarzenia, myśli wywołują wspomnienia. Współczesność przeplata się tu z przeszłością. Powieść emanuje szacunkiem i respektem do przyrody, ogromną troską o zwierzęta, przywiązaniem do ziemi i pasterskich tradycji oraz mądrością w postrzeganiu świata, co jest możliwe tylko w bezpośrednim kontakcie z naturą.

Powieść to balsam na kłopoty związane z cywilizacją XXI wieku. Według mnie powinna się znaleźć w kanonie lektur obowiązkowych dla przyszłych pedagogów, nauczycieli Wątek związany z edukacją bohatera ubawił mnie do łez, ale i skłonił do refleksji.

Poleca: Małgorzata Chimko

A może na dwa jesienne wieczory „Sami swoi”? Nie chodzi o film, a o powieść Huberta Klimuszki-Dobrzanieckiego pt. „Złodzieje bzu”.

Fabuła powieści rozpoczyna się na Ukrainie tuż przed wybuchem wojny. Kończy kilkadziesiąt lat później na ziemiach odzyskanych. Bohater powieści Antoni Barycki, syn podlwowskiego polskiego chłopa- katolika, przeprowadza czytelnika przez swoje dzieciństwo, napiętnowane uprzedzeniem do sąsiadów - Ukraińców, którzy „też byli katolicy, ale w swoim obrządku siedzący…Zdaje się, że zachłanność w nich była, aby mieć więcej niż my…” Potem nadchodzi czas okrucieństwa, „rozrachunków” sąsiedzkich. Mały Antek ze swoim ojcem przekraczają Bug i trafiają na ziemie odzyskane. Chłopak dojrzewa, kształci się. Jego matematyczne zdolności przyczyniają się do szybkiego awansu, a losy splatają się z powojenną historią Polski. A co z ludźmi? W jakie sąsiedzkie tarapaty wplącze się Antoni?

Powieść o sile przyzwyczajeń, mentalności, uprzedzeń i przesądów. Tytuł nawiązuje do dzikiego bzu, któremu przypisywano rolę strażnika sadu. Od jego wielkości zależał także urodzaj owocowych drzewek. Toteż podlewano go obficie pomyjami, aby rósł gospodarzom na uciechę, a sąsiadom na złość.:) Książka napisana jest prostym językiem stylizowanym na ludową gawędę. Pełna humoru, czasami gorzkiego. Nie brak też pikantnych szczegółów z intymnego życia bohatera.

Relacje sąsiedzkie zarówno na przedwojennej Ukrainie, jak i w powojennej Polsce właściwie się nie zmieniają. Na szczęście dramatyzm i okrucieństwo zostały zażegnane, ale ścieranie się i rywalizacja trwają nadal. I to nie tylko na kartach powieści, mam wrażenie. Dlaczego tak się dzieje? Wnikliwy czytelnik znajdzie tu odpowiedź.

POLECAM

Małgorzata Chimko