27.11. 2018 r. w Bibliotece Publicznej Miasta i Gminy we Wschowie odbyła się kolejna dyskusja z udziałem licznie przybyłych czytelników skupionych w DKK. Jej tematem była książka Magdaleny Tulli Jaka piękna iluzja. Magdalena Tulli w rozmowie z Justyną Dąbrowską.

Utwór wymyka się klasycznej klasyfikacji gatunkowej. Brak w niej fabuły, akcji, bohaterów. Dwie kobiety – pisarka i psychoterapeutka – rozmawiają.  W dwunastu tematycznych odsłonach pozwalają nam poznać swoje myśli, wybory życiowe, problemy, a nawet traumy. Stawiają śmiałe tezy, argumentują je, wykorzystując swoje doświadczenie życiowe i zawodowe. Swoje refleksje autorka zamyka w zgrabnych sentencjach.

 Co to jest? Pytają czytelnicy. I zaraz sobie odpowiadają, przecież my to wszystko znamy, wiemy. Jeżeli tak jest, to dlaczego książka wywołała tak wielkie emocje? Myślę, że autorka rozliczając się ze swoimi problemami, nacisnęła w czytelnikach jakiś guzik wewnętrznych emocji, które gromadzą się w nas przez całe życie i do których nie mamy ochoty się przyznawać. I nagle ktoś mówi o tym tak otwarcie. Definiuje co go boli, upokarza, czego pragnie i w jaki sposób pogodził się ze sobą i otaczającym go światem.

Znam twórczość autorki. Nigdy nie byłam jej entuzjastką. Jaka piękna iluzja wzbudziła moje zainteresowanie. Myślę, że  jest ona kluczem do całej twórczości M. Tulli. Pisarz, tak jak psychoterapeuta, ma wpływ na czytelnika, który sięga po jego twórczość. Mądry twórca udostępniając własne doświadczenia, lęki, słabości, robi miejsce obok siebie dla nas i daje prawo do własnych refleksji    i do swoich pięknych iluzji, a przede wszystkim do własnego ,, ja’’. Czasem zdziera zasłony fałszywych wyobrażeń, którymi się szczelnie okrywamy. Nie dostrzegamy tego, co jest najbliżej i jest prawdziwą rzeczywistością. Czasem zmusza nas do myślenia, a nawet walki o siebie.

Pisarka zna ten ból. Dlatego pisze o relacji ze sobą, wyrozumiałości dla siebie       i przyglądaniu się sobie uważnie ale z dużą dozą cierpliwej czułości. Upewnia czytelnika, że w życiu można osiągnąć równowagę i pogodzić się z losem. Treścią książek M. Tulli są uniwersalne prawdy o ludzkiej kondycji, a te prawdy to siła       i słabość, miłość i nienawiść, prawda i fałsz, życie, którego elementem jest śmierć. Dlatego pogodzenie się z tym co nieuniknione i na co nie mamy wpływu jest tak ważne i przynosi ukojenie, czasem, żeby to zrozumieć potrzeba całego życia.                              

Stanisława Król

W dniu 23.01.2019 na spotkaniu DKK w Wiechlicach omawialiśmy książkę pt. „Stare misie nie chodzą po drzewach" Heidi Howarth.
Piękna, prosta i pouczająca opowieść o mądrości, która przychodzi z wiekiem.
Mały Miś musi pojechać do swoich dziadków w odwiedziny, ponieważ jego mama ma coś do załatwienia i nie może go zostawić samego w domu. Pomysł oczywiście nie podoba się niedźwiadkowi, bo co można robić ze starszymi niedźwiedziami? Te kilka dni będzie się dłużyło w nieskończoność, a w dodatku jego mama nie zostanie razem z nim. Pomimo wielkiej niechęci mały niedźwiadek zaczyna rozumieć dlaczego dziadkowie, są tak ważnymi członkami rodziny. Nie tylko energia, którą posiada mały niedźwiedź jest ważna. Ważne jest doświadczenie i wiedza zdobywana przez całe swoje życie, którą mogą się podzielić z nami dziadkowie.

Podczas spotkania DKK  07.08.2020 w filii Bibliotecznej w Wiechlicach przeczytaliśmy fragmenty książki Barbary Gawryluk pt. "Tutu opowieść o śwince, która marzyła o rajskiej wyspie". Tytułowa świnka miała wielkie marzenie, chciała znaleźć się na rajskiej wyspie tylko dla świnek. Dowiedziała się o tym, że taka wyspa istnieje na prawdę i ruszyła naprzeciw przygodzie. Nie było by to możliwe, gdyby nie przyjaciele Tutu i ich wsparcie w tej ciężkiej misji. Czy Tutu dotarła na wyspę i jakie miała przygody podczas wyprawy my już wiemy!